امروز چهارشنبه (۳۰سپتامبر) که برابر می‌شود با روز جهانی ناشنوایان، شماری از این ناشنوایان در هرات می‌گویند که به‌علت ناآشنایی خانواده‌ها و جامعه با زبان اشاره آنان در انزوا قرار گرفته‌اند.
آن‌ها از برخورد تمسخرآمیز برخی از افراد جامعه و بی‌مهری خانواده‌ها در برابر شان نگران استند.
زهرای هفده ساله که ناشنوا زاده شده‌است، دانش‌آموز صنف دهم مکتب مسلکی ناشنوایان در هرات است. او گپ دلش را با دستانش می‌گوید اما کمتر کسی در خانواده و جامعه با او هم کلام می‌شود.
زهرا می‌گوید: «من سه خواهر و دو برادر دارم، اما تنها من ناشنوا استم. می‌خواهم با برادران و خواهران خود گپ بزنم اما آن‌ها نمی‌دانند که چه می‌گویم. وقتی نمی‌توانم با خانواده خود صحبت کنم بسیار غمگین می‌شوم و در کنجی، خاموش می‌شینم. وقتی دیگر اعضای خانواده را می‌بینم که باهم صحبت می‌کنند اما من چیزی نمی‌دانم برایم سخت است.»
با وجود انزوا و محرومیت‌ها، زهرا آرزوهای بسیاری در سر دارد: «می‌خواهم توسط هنر خود که نقاشی است توانمندی‌های خودرا به مردم نشان بدهم. تصمیم دارم که در آینده یک نقاش مشهور و موفق شوم.»
مانند زهرا، دختران زیادی در هرات استند که به‌علت ناآشنایی خانواده‌ها و مردم با زبان اشاره، در انزوا قرار گرفته‌اند و خودرا در میان خانواده‌های شان تنها احساس می‌کنند.
راحله می‌گوید وقتی با مردم حرف می‌زند، مردم اورا مسخره می‌کنند: «وقتی‌که در بیرون از مکتب با هم صنفی‌ها و دوستان خود با اشاره صحبت می‌کنیم مردم ما را مسخره می‌کنند. در خانه هم پدر و مادر و دیگر اعضای خانواده با زبان اشاره آشنایی ندارند و نمی‌توانم گپ دل خودرا به آن‌ها بگویم.»
حمیده دختر دیگری است که ناشنوا است. او تجربۀ مشابهی با راحله و زهرا دارد: «در خانواده تنها من ناشنوا استم. پدر، مادر و برادران خواهران من باهم گپ می‌زنند اما من نمی‌توانم با آن‌ها گپ بزنم چون آن‌ها زبان اشاره را نمی‌دانند. من تنها در مکتب با دوستان خود با زبان اشاره گپ زده می‌توانم.»
مکتب مسلکی ناشنوایان در هرات برای صدها دختر و پسر ناشنوا زمینۀ آموزش را فراهم ساخته‌است. این دانش‌آموزان پس از صنف دهم در دو رشته هنر و کمپیوتر ساینس به‌گونۀ مسلکی آموزش می‌بینند.
بربنیاد آمارها بیش از پنجاه هزار زن و مرد ناشنوا در کشور زنده‌گی می‌کنند که بیش از هشتاد درصد شان به آموزش دسترسی ندارند. بیشتر این ناشنوایان در روستاها در محرومیت و انزوا زنده‌گی شان را سپری می‌کنند.