ادارۀ ملی احصاییه و معلومات میگوید که ۲.۸درصد جمعیت کشور را سالمندان بالای ۶۵ سال تشکیل میدهند که در مقایسه با بسیاری از کشورهای دیگر کمتر گفته میشود.
این در حالی است که در افغانستان هیچ خانه سالمندان وجود ندارد و هیچ نهاد دولتی هم به سالمندان کمک نمیکند.
روینا شهابی، سخنگوی ادارۀ ملی احصاییه و معلومات گفت: «گروۀ سنی که به لحاظ نیروی کار متقاعد میشوند آنها را ما جز سالمند کشور حساب میکنیم که جمعیت سالمندان ما در سال ۱۳۹۹، دو اعشاریه هشت فیصد بوده.»
فتاح احمدزی، سخنگوی وزارت کار و امور اجتماعی نیز افزود: «طرحی تازهیی که آماده کردیم در آن خدمات را خانه به خانه و در منزل واجدین شرایط هستند، می رسانیم.»
اما شیوع ویروس کرونا که بیشتر سالمندان را آسیبپذیر میسازد، یکی از نگرانی سالمندان است.
غلام علی ۶۸ ساله که باشندۀ کابل است، نزدیک به دو ماه میشود که به علت بیماری کووید نزده در شفاخانه بستری است.
او در حالی که نمیتواند در نبود آکسیجن نفس بکشد، میگوید که کهولت سن اورا با دشواریهای زیادی روبهرو کردهاست: «آدم وقتی جوان است، هر مشکل را تحمل میکند، اما وقتی کهن سال شد، تحمل مشکلات سخت میشود.»
غلام علی میگوید که او تنها نان آور خانوادهاش است، اما اکنون کرونا فرصت کار کردن را از او گرفتهاست: «خود ما زندهگی نداریم که درآمد بالایی داشته باشیم. در سر چوک کار میکنیم. مشکلات زیاد داریم.»
سالمندان از آسیبپذیرترین افراد در برابر ویروس کرونا شناحته شدهاند. وزارت صحت عامه میگوید که در افغانستان ۲۹درصد بیماران کووید نزده سالمندان بودهاند.
معصومه جعفری، معاون سخنگوی وزارت صحتعامه بیان داشت: «از جمله کسانی که به بیماری کوویدنزده مبتلا شدهاند ۲۹درصد آنان کسانی بودند که سن آنها بالاتر از پنجاه بودند.»
با این همه چالشهایی که فرا راه شماری از سالمندان وجود دارد، بهنظر میرسد که برای بهبود زندهگی بیشتر سالمندان در افغانستان، هنوز برنامۀ مشخصی وجود ندارد.