در بیستمین سال‌روز یادبود از قربانیان کشتار در ولسوالی یکه ولنگ ولایت بامیان، خانواده‌های این قربانیان خواستار شنیده شدن آواز شان در روند صلح شدند.
آنان می‌گویند که برای تأمین عدالت نباید در روند صلح به عاملان کشتار جمعی و کسانی که در قتل عام مردم دخیل بودند، معافیت داده شود.
ابوالحسن یاسر، رهبر حزب حرکت اسلامی واحد افغانستان گفت: «امید می‌رود این مذاکرات منتج به نتیجه‌یی شود که پایان فضل غم‌انگیز خشونت‌ها خون‌ریزی‌ها و به خاکستر نشستن‌های طولانی مدت را جشن بگیریم.»
رحمت‌الله بیژنپور، استاد دانشگاه نیز بیان داشت: «از همین حکومت درخواست کنند که یک اقدام بی پیشینه در رابطه به یکه ولنگ انجام بدهند.»:
نجیبه حسینی، برادر و برخی از نزدیکانش را در رویداد یکه ولنگ از دست دادهاست. او می‌گوید که از ادامۀ نبرد و کشتار در کشور خسته شدهاست و باید صلح عادلانه در کشور تأمین شود: «صلح عادلانه باشد. خانوادۀ شهدا در جریان باشد و به خواست‌ها ما برسد که چطور طالبان به ما جفا کرد.»
سید جاوید شکیب‌زاده، از بامانده‌گان قربانیان جنگ گفت: «صلح با عزت و صلحی که کرامت انسانی، آزادی بیان، رسیده‌گی به حقوق قربانی و همچنان حقوق زنان که برآورده شود.»
در همین حال، کمیسیون مستقل حقوق‌بشر بر تأمین حقوق قربانیان در روند صلح تأکید می‌ورزد.
نعیم نظری، معاون کمیسیون مستقل حقوق‌بشر گفت: «صلح عادلانه و پایدار وقتی می‌تواند تأمین شود که حقوق قربانیان در جریان گفت‌وگوها درنظر گرفته شود و با خانواده قربانیان به‌گونۀ مستقیم و غیرمستقیم تماس گرفته شود.»
خانواده‌های قربانیان یکه ولنگ ادعا دارند که طالبان به روز نزدهم ماه جدی سال ۱۳۷۹هجری خورشیدی پس از تصرف ولسوالی یکه ولنگ، نزدیک به ۳۰۰ غیرنظامی را کشتند؛ اما تاکنون عاملان این رویداد به کیفر نرسیده‌اند.