ریاست امور زنان ولایت کنر می‌گوید که ۲۹۹۷زن در نهادهای دولتی وغیردولتی در این ولایت کار می‌کنند.
بربنیاد اطلاعات ریاست امور زنان کنر، ۱۳۰۱زن و دختر دیگر در این ولایت در نهادهای تحصیلی سرگرم فراگیری آموزش استند؛ اما شمار بانوانی که تحصیل می‌کنند تنها سه درصد زنان این ولایت استند.
آمارهای نهادهای حکومتی در کنر نشان می‌دهند که ۹۰ هزار دختر در این ولایت به مکتب‌ها می‌روند.
حمیده سالارزی، باشنده کنر گفت: «با تماتم مشکلات زنان دراین مدت دست آوردهایی نیز داشتند؛ از جمله این‌که وقتی زنان در بیرون از خانه کار کنند کسی با آن‌ها مشکلی ندارد، یا این‌که پدر شان به وجود آن‌ها فخر می‌کند؛ در حالی که در سالهای گذشته چنین نبود.»
اما خشونت‌ها در برابر زنان در کنر یکی از چالش‌های کلان است. تنها در سال گذشته شش صد و چهل و سه رویداد خشونت در برابر زنان در این ولایت ثبت شده‌اند که این رقم یک افزایش بیست در صدی را نشان می‌دهد.
سهیلا بابر، رییس امور زنان کنر بیان داشت: «ما به زنان آموختیم که حقوق آن‌ها چیست؛ اما تا کنون هم استند در روستاها زنانی که از حقوق خود خبر ندارند.»
حمیده بیست و سه ساله لیسانس دارد و از سه سال بدیسنو در دفتری در شهر اسد آباد کار می‌کند. او از چالش‌هایی می‌گوید که همه روزه او و دیگر زنان در کنر در مسیر راه با آن روبه‌رو استند: «بارها شده وقتی از خانه بیرون شدیم تا به دفتر کار بیاییم مردها در بیرون با ما رفتار مناسبی نداشته اند. آن‌ها فکر می‌کنند وقتی از خانه بیرون شدیم اخلاق خوبی نداریم اما من با این حالت مقابله کرده‌ام.
نبود خانه امن از مشکلات دیگر زنان خشونت دیده این ولایت است.
رخشانه که چندی است به زندان به‌سر می‌برد، نگران است که پس از آزاد شدن در کجا زنده‌گی کند: «من در نهایت از بند رها خواهم شد، اما نگران استم که پس از رها شدن چه کنم. اگر یک خانه امن می‌بود هم خودم آنجا در امن می‌بودم، هم فرزندانم در آنجا آموزش می‌دیدند.»
نجوا از کودکی با پسر مامایش نامزد شده‌است، اما پس از آن، این نامزدی از سوی خانواده او به‌علت ناداری خانواده پسر فسخ شد.
او دو ماه پیش با نامزدش از خانه فرار کرد و پس از آن به جرم فرار از منزل بازداشت شد و بربنیاد حکم نهایی دادگاه به یک سال و سه ماه بند محکوم شده‌است: «روزهایی را که ما می‌بینیم همه نتیجه جنگ و خشونت است. اگر جنگ و خشونت به پایان برسد و یک صلح دایمی به‌میان بیاید خشونت‌ها در برابر زنان نیز کاهش خواهند یافت.»
با این همه زنان در کنر می‌گویند که دستاوردهای دو دهه گذشته بی‌پیشینه اند و نباید در روند صلح پایمال شوند.
فوزیه، باشنده کنر بیان داشت: «طالبان چنان‌که به کاهش خشونت‌ها عمل نکردند. این باعث شده‌است تا من نیز به طالبان بی‌باور شوم. امکان دارد در آینده از تعهد شان دربارۀ تأمین حقوق زنان نیز انکار کنند.»