حکومت و شهروندان کشور، امروز شنبه (نهم ماه حوت) به شیوه‌های گوناگون از روز سرباز تجلیل کردند.
حکومت با برگزاری مراسم‌های رسمی که در یکی از آن‌ها رییس‌جمهور غنی نیز سخنرانی کرد، از این روز بزرگداشت کرد و شهروندان کشور با اهدای گل و دادن هدیه‌ها به سربازان این را گرامی داشتند.
رییس‌جمهور غنی از نیروهای امنیتی هم‌چون رضا کاران وطن یاد کرد و گفت که آنان نه تنها استقلال افغانستان را که امنیت جهان را حفاظت می‌کنند: «دشمنان افغانستان بدانند که نیروهای امنیتی و دفاعی فرزندان واقعی این خاک اند و همه ملت ما در کنار آنان قرار دارند. هر کدام شما رضاکاران و جانبازان این وطن هستید. تعهد دولت این است که همواره به شما منحیث سرمایه ملی نگاه خواهد کرد.»
حکومت افغانستان نهم ماه حوت را به‌عنوان روز ملی سرباز نام‌گذاری کرده‌است و همه‌ساله از این روز تجلیل و از کارکردهای نیروهای امنیتی ستایش می‌شود.
امسال اما در شرایط این روز تجلیل می‌شود که به باور آگاهان، افغانستان در آستانۀ یک جنگ تمام عیار قرار دارد؛ جنگی‌که پیش از این بارها حکومت افغانستان و طالبان اعلام کرده‌اند که برای آن آماده‌گی می‌گیرند.
همزمان با این، چشم‌انداز مذاکرات صلح میان هیئت‌های جمهوری اسلامی افغانستان و طالبان نیز روشن نیست.
در روز سرباز، شماری از نظامیانی که در بخش‌های ناامن کشور مستقر استند، از امید به پایان جنگ در کشور و برگشت نزد خانواده‌های شان، سخن می‌گویند.
این سربازان تأکید می‌ورزند که برای رویارویی با تهدیدهای احتمالی در بهار پیش‌رو، آماده‌گی کامل دارند؛ اما به باور آنان، تنها تأمین صلح می‌تواند به پایان بدی‌ها در کشور بانجامد.
نصرالله یکی از این سربازان است. او در کنار دیگر سربازان در یک قرارگاه ارتش در حومه شهر پُل‌علم، مرکز ولایت لوگر، مأموریت دارد: «اگر از پهره‌داری خلاص شدم، از وظیفه خلاص شدم، که خود را راحت کردم و استراحت کردم، یگان وقت (به نامزدم) زنگ می‌زنم.»
معشوق‌الله که باشندۀ ولسوالی سرخ‌رود ولایت ننگرهار است و در حدود پنج‌سال می‌شود در لوگر سرباز است، از آرزویش برای تأمین صلح در کشور و مسافرت با همسر و دو فرزندش به ولایت‌های گونه‌گون می‌گوید: «مردم ما برای چکر به کشورهای دیگر می‌روند. وطن ما هم جاهای بسیار قشنگ برای چکر دارد. (خانواده‌ام) بتوانند در کشور خود چکر بزنند و تفریح کنند.»
در شمال کشور، در ولایت کندز، شماری از کودکان و نوجوانانی که بسته‌گان‌شان نظامی بودند و در جنگ‌ها جان‌باختند، به پاسگاه‌های سربازانی که در حومه شهر کندز، همواره درگیر نبردهاستند، سر می‌زنند.
نسرین، دختر یکی از نظامیان جان‌باخته در کندز گفت: «کاکای خود را از دست دادم، پدر خود را از دست دادم، ما دیگر سرپرست نداریم، من می‌خواهم از طالبان جنگ را بس کنند!»
گلاب‌الدین، آمر مخابره کندک محل تجمع در کندز نیز افزود: «تا چه وقت تا چه حد ما خانه خود را ویران کنیم؟ هیچ‌کسی، هیچ فردی بیرونی نمی‌تواند که بیاید و برای ما و شما خانه ما را آباد بکند.»
این کار، در بخش‌های دیگری از کشور هم انجام می‌شود.
روح‌الله سنگر، برادر یکی از نظامیان جان‌باخته در پروان بیان داشت: «از سربازانی تقدیر کنیم، کنار سربازانی ایستاد شویم که آنان پاس‌داری از این وطن، از این خاک و از این ناموس می‌کنند.»
رییس‌جمهور در پایان سخنرانی امروزش در وزارت دفاع ملی، گفت که در سال آیندۀ هجری خورشیدی خانه‌سازی برای بازمانده‌گان جانباختهگان نیروهای امنیتی آغاز خواهد شد: «جنگ امروز که در برابر مردم ما انجام می‌شود، در تضاد با انسانیت، عدالت و حقانیت بوده و به دین مبین اسلام ربط ندارد.»