امروز چهل سومین سال یاد کشته شدن داوود، نخستین رییس جمهور افغانستان است.
چهل و سه سال پیش در چنین روزی حزب دیموکراتیک خلق افغانستان، با کودتاه در برابر داوودخان حکومت اش را سرنگون ساخت و قدرت را به دست گرفت.
در همین حال شماری از سیاست گران افغان می گویند که افغانستان پس از هفت ثور گواه روی کار آمدن یک نظام پایدار نبوده است و نظام های جمهوری در چهل سال گذشته اصل مردم سالاری را عملی نکرده اند.
میرزا محمد که در کودکی، دوره محمد داوود را تجربه کرده، از آن زمان خاطراتی دارد که به گفته خودش به سفیدی این پنیرها استند.
اما می گوید که پس از دوره محمد داوود، روزهای سیاهی را دیده است.
میرزا محمد، پنیر فروش، گفت: «از داوود خان تا به حالی ندیدیم اگر انقلاب روس بود یا از امریکا بود کلش در خاک یک سان است.»
چهل و سه سال پیش از امروز سردار محمد داوود که خود در نتیجه یک کودتا در برابر پسر کاکایش ظاهر شاه، به قدرت رسیده بود، پس از پنج سال حکومت در نتیجه کودتا حزب دیموکراتیک خلق با اعضای خانواده اش در ارگ ریاست جمهوری کشته شد.
سلطان محمود طلایی، از نزدیکان داوود خان و رییس بنیاد محمد زایی ها، گفت: «تا حالی دست ما به کشور های بیگانه دراز است که اگر اینها کودتا نمی کردند چرا ما پاکستان می رفتیم تفنگ پاکستان را می گرفتیم و جهاد می کردیم.»
سردار محمد داوود در سال ۱۳۵۲ هجری خورشیدی برای نخستین بار در تاریخ افغانستان بنیاد نظام جمهوری را گذاشت.
خان آغا رضایی، مجلس نماینده گان، گفت: «متأسفانه در هفت ثور نظام کمونیستی روی کار آمد که با سرنگونی نظام جمهوری بد بختی های افغانستان آغاز شد که افغانستان از همان روز یک ثبات واقعی را ندارد.»
اما پس از کودتا هفت ثور ۱۳۵۷ نور محمد تره کی یکی از رهبران حزب دیموکراتیک خلق به قدرت رسید.
سیاست گران افغان می گویند که افغانستان پس از همین سال و تا کنون گواه روی کار آمدن نظام پایدار نبوده است.
فرامرز تمنا، استاد دانشگاه، گفت: «هفت ثور را با یازدهم سپتمبر دوهزار و یک مقایسه کنیم شاید مقایسه بهتری باشد چون هر دو زمینه ورود خارجی ها را به افغانستان مساعد ساخت اما تفاوت این است که هفت ثور ۵۷ نظام سیاه را در کشور به وجود آورد اما یازدهم سپتمبر دوهزار بیست و یک باید زمینه تحقق نظم را در کشور تامین می کرد.»
هر چند حزب دیموکراتیک خلق با پشتیبانی اتحاد جماهیر شوروی به قدرت رسید اما سال ها پس از آن مجاهدین باعث سرنگونی حکومت اعضای این حزب شدند و نیروهای شوروی مجبور به ترک افغانستان شدند.