Skip to main content
تازه‌ترین خبرها
تصویر بندانگشتی

زخمیان حملۀ روزگذشته در ۱۲شفاخانه زیر درمان استند

در حملۀ هراس‌افگنانۀ روز گذشته مکتب دخترانۀ سیدالشهدا در دشت‌برچی کابل، دست‌کم ۶۳ تن جان باختند و بیش از ۱۵۰تن دیگر زخمی شده‌اند.

جان‌باخته‌گان این رویداد امروز (یک‌شنبه ۱۹ثور) به‌گونۀ گروهی در چند تپه در غرب کابل به‌خاک سپرده شدند و زخمیان این رویداد هم در ۱۲ شفاخانه در کابل زیر درمان استند.

بیش از پنجاه زخمی در شفاخانه محمد علی جناح زیر درمان قرار دارند.

از میان شش زخمی که در بخش مراقبت‌های عاجل این شفاخانه زیر درمان بودند، امروز یک دختر نوجوان، جان باخت.

جاوید اکبر، سرطبیب شفاخانه محمد علی جناح گفت: «جان‌باخته‌گانی هم بودند که هویت‌های شان روشن نبودند. تا بامداد یک جسدی در شفاخانه مانده بود تا این‌که پایوازش آمد و جسد اورا با خود بردند. چون اکثر آنان سوخته بودند.»

زخمیانی‌که به‌علت شکسته شدن استخوان‌های دست‌، پا و بخش‌های دیگر بدن شان عملیات‌های جراحی را سپری کرده‌اند، از صحنه پس از انفجار، از هم‌صنفان و دوستان شان روایت‌های دردناکی دارند.

حمیده، استخوان بازوی راستش شکسته است: «بسیار چیزهای بد از لحظه پس از انفجار به یادم است. مثلأ جسدها و آدم‌های سوخته‌یی که در آنجا بودند.»

پدر حمیده کارگر است. او می‌گوید که حتا پول نداشت که سیخ‌ها را بخرد که پزشکان شفاخانه برای جراحی شکستکی دست حمیده سفارش داده بودند: «به سختی سیخ‌ها را کسی برایم از یک محل دور به ارزش نزده صد افغانی آورد. امید دارم حالا که جراحی او به خیر بگذرد چون زن است و دستش معلول نشود. همین کار هم که شود برای ما جای شکر است.»

خانوادۀ حمیده می‌گوید که آنان از زنده بودن او ناامید شده بودند، اما سرانجام حمیده را زخمی یافتند.

خانواده زهرای پانزده ساله و صنف ده مکتب، تا ساعت نُه شب گذشته در شفاخانه‌ها دنبال او می‌گشتند.
معصومه، مادر زهرا می‌گوید که پدر او کارگر است و به‌همین علت چهار فرزند او همه در مکتب‌های دولتی درس می‌خوانند: «پس از ساعت نُه شب که او را یافتیم، اینجا آورده شده بود، خاک آلود بود. لباس‌هایش سالم نمانده بود.»

زینب سیزده ساله، زمانی دستش در این انفجار زخمی شد که از غرفۀ روبه‌روی مکتب قلم می‌خرید. اما با آن حالت زخمی می‌رود که خواهر بزرگ‌تر از خودش را پیدا کند.

محمد عارف، پدر زینب نیز کارگر است. او می‌گوید اگر درآمد خوب داشت، فرزندانش را به مکتب بهتری می‌فرستاد: «سرفلکه می‌روم اگر یک روز کار می‌کنم سه روز بیکار می‌باشم. دو روزکار می‌کنم چهار روز بیکار می‌‎مانم. در ماه شاید درآمدم گاه به شش هفت هزار شود یا نشود. سال پار هم قرنطین بود.»

مسؤولیت حملۀ روز گذشته را گروهی به‌عهده نگرفته‌است، اما حکومت طالبان را مسؤول این رویداد می‌داند.

زخمیان حملۀ روزگذشته در ۱۲شفاخانه زیر درمان استند

از میان شش زخمی که در بخش مراقبت‌های عاجل این شفاخانه زیر درمان بودند، امروز یک دختر نوجوان، جان باخت.

تصویر بندانگشتی

در حملۀ هراس‌افگنانۀ روز گذشته مکتب دخترانۀ سیدالشهدا در دشت‌برچی کابل، دست‌کم ۶۳ تن جان باختند و بیش از ۱۵۰تن دیگر زخمی شده‌اند.

جان‌باخته‌گان این رویداد امروز (یک‌شنبه ۱۹ثور) به‌گونۀ گروهی در چند تپه در غرب کابل به‌خاک سپرده شدند و زخمیان این رویداد هم در ۱۲ شفاخانه در کابل زیر درمان استند.

بیش از پنجاه زخمی در شفاخانه محمد علی جناح زیر درمان قرار دارند.

از میان شش زخمی که در بخش مراقبت‌های عاجل این شفاخانه زیر درمان بودند، امروز یک دختر نوجوان، جان باخت.

جاوید اکبر، سرطبیب شفاخانه محمد علی جناح گفت: «جان‌باخته‌گانی هم بودند که هویت‌های شان روشن نبودند. تا بامداد یک جسدی در شفاخانه مانده بود تا این‌که پایوازش آمد و جسد اورا با خود بردند. چون اکثر آنان سوخته بودند.»

زخمیانی‌که به‌علت شکسته شدن استخوان‌های دست‌، پا و بخش‌های دیگر بدن شان عملیات‌های جراحی را سپری کرده‌اند، از صحنه پس از انفجار، از هم‌صنفان و دوستان شان روایت‌های دردناکی دارند.

حمیده، استخوان بازوی راستش شکسته است: «بسیار چیزهای بد از لحظه پس از انفجار به یادم است. مثلأ جسدها و آدم‌های سوخته‌یی که در آنجا بودند.»

پدر حمیده کارگر است. او می‌گوید که حتا پول نداشت که سیخ‌ها را بخرد که پزشکان شفاخانه برای جراحی شکستکی دست حمیده سفارش داده بودند: «به سختی سیخ‌ها را کسی برایم از یک محل دور به ارزش نزده صد افغانی آورد. امید دارم حالا که جراحی او به خیر بگذرد چون زن است و دستش معلول نشود. همین کار هم که شود برای ما جای شکر است.»

خانوادۀ حمیده می‌گوید که آنان از زنده بودن او ناامید شده بودند، اما سرانجام حمیده را زخمی یافتند.

خانواده زهرای پانزده ساله و صنف ده مکتب، تا ساعت نُه شب گذشته در شفاخانه‌ها دنبال او می‌گشتند.
معصومه، مادر زهرا می‌گوید که پدر او کارگر است و به‌همین علت چهار فرزند او همه در مکتب‌های دولتی درس می‌خوانند: «پس از ساعت نُه شب که او را یافتیم، اینجا آورده شده بود، خاک آلود بود. لباس‌هایش سالم نمانده بود.»

زینب سیزده ساله، زمانی دستش در این انفجار زخمی شد که از غرفۀ روبه‌روی مکتب قلم می‌خرید. اما با آن حالت زخمی می‌رود که خواهر بزرگ‌تر از خودش را پیدا کند.

محمد عارف، پدر زینب نیز کارگر است. او می‌گوید اگر درآمد خوب داشت، فرزندانش را به مکتب بهتری می‌فرستاد: «سرفلکه می‌روم اگر یک روز کار می‌کنم سه روز بیکار می‌باشم. دو روزکار می‌کنم چهار روز بیکار می‌‎مانم. در ماه شاید درآمدم گاه به شش هفت هزار شود یا نشود. سال پار هم قرنطین بود.»

مسؤولیت حملۀ روز گذشته را گروهی به‌عهده نگرفته‌است، اما حکومت طالبان را مسؤول این رویداد می‌داند.

هم‌رسانی کنید