عارفه، یکی از دانشآموزان مکتب سید الشهدا دو شبانه روز پس از انفجار بر این مکتب، از کوههای اطراف این مکتب پیدا شد.
عارفه که تنها از ناحیه سر آسیب دیدهاست میگوید که پس از انفجار در نزدیک مکتب، برای نجات جانش با سه دانشآموز دیگر به کوهی فرار کردند که در نزدیک مکتب است اما در میان صخرهها از حال رفت و پس از دو روز توانست به خانوادهاش خبر بدهد که زنده است.
عارفه گفت: «وقتی به هوش آمدم میگویند دهنت پر از مورچه بود. دهنم را شستند؛ بعد گفتند مبایل داری؟ گفتم: دارم! به مادرم زنگ زدند و گفتند دخترت را پیدا کردیم.»
مادر عارفه میگوید از نخستین کسانی بود که پس از شنیدن صدای انفجار به محل رویداد آمد، اما دخترش در میان قربانیان این رویداد نبود و تنها کتابچهیی را به نام او پیدا کرده بود و بارها نام او را در میان جان باختهگان و زخمیهای رویداد جستجو کرده بود.
جهان تاب، مادر عارفه بیان داشت: «رفتم مکتب را گشتم، نبود. گفتند: اول صنفهای یازده و دوازده رخصت شدند. گفتم: دخترم رفت، دو برادرم شهید شدند. دخترم هم شهید شد.»
در انفجار روز شنبه بر مکتب سیدالشهدا در غرب کابل، دستکم ۶۳ تن جان باختند و ۱۷۰تن دیگر زخمی شدهاند.
وضعیت بهداشتی بیشتر دانشآموزانیکه در این رویداد زخمی شدهاند رو به بهبودی است.
بنفشه که یکی از این زخمیان است، میگوید این حملهها نمیتواند ارادۀ اورا برای آموزش ازبین ببرد. او میافزاید دوباره به درسهایش ادامه خواهد داد: «همه، برعکس درس هم میخوانند و آمادهگی هم دارند.»
پزشکان میگویند که مردم از بخشهای گوناگون کابل بهگونۀ بیپیشینه برای دلجویی از زخمیان این رویداد میآیند و دانشآموزان را به ادامه تحصیل تشویق میکنند.
شریف عبدالله، پزشک در شفاخانۀ علیجناح بیان داشت: «این برایم تازه بود که که همه داکتران به وظیفههای شان آمده بودند و مردم هم آمده بودند؛ نهایت حس وطن دوستی را من دیدم.»
در همین حال برج آزادی در تهران، شب گذشته برای همدردی با قربانیان این رویداد به رنگ پرچم افغانستان درآمد و شهروندان ایران و مهاجران افغان در این کشور در واکنش به این رویداد راه پیمایی کردند و در جادههای تهران شمع افروختند.
زهرا یگانه، فعال حقوقبشر بیان داشت: «این پیام محکمی بر دشمانان افغانستان بود که ما یک ملت استیم.»
اما شماری از دانشآموزان مکتب سید الشهدا که در هنگام انفجار از مکتب رخصت شده بودند هنوز هم ناپدید استند.