چهل تن از شهروندان هندو و سیک کشور که نُه ماه پیش کشور را ترک کرده بودند دوباره به کشور برگشته‌اند.
این شهروندان می‌گویند که اگر حکومت به آنان سرپناه و به فرزندان‌شان مکتب فراهم سازد همین‌جا می‌مانند.
در ماه اسد سال گذشته هجری خورشیدی دوصد تن از شهروندان هندو و سیک از آن‌چه‌که تهدید و تبعیض فزاینده دربرابر خودشان می‌گفتند به هند پناه بردند.
این دو صد تن مشمول بیست و دو خانواده‌یی می‌شدند که چهار ماه پیش از ترک کشور در حمله‌یی بر عبادت‌گاه شان در کابل نان‌آوران شان را از دست دادند.
پرمجیت کاور، یکی از برگشت کننده‌گان از هند است که او در کنار سرپرستی از سه فرزندش، سرپرست چهار فرزند خواهرش نیز است که در حمله گروه داعش بر عبادت‌گاه سیک‌ها در کابل جان باخت: «از دولت سپاسگزار استیم که برای ملت ما و برای اهل هنود که از هند آمدند کمک شده‌است.»
پرنام سینگ نیز شامل چهل تنی است که به تازه‌گی از هند برگشته‌است: «می‌خواهیم که اینجا زنده‌گی بکنیم. در هند زنده‌گی نمی‌توانیم. به ما جای بدهند. جای و خانه باشد که همین‌جا زنده‌گی بکنیم.»
حکومت به خانواده‌های شهروندان هندو و سیک موادخوراکی و غیرخوراکی به‌شمول دارو و پول نقد کمک کرده‌است.
حکومت می‌گوید که به این خانواده‌ها سرپناه و به کودکان شان مکتب نیز فراهم خواهد شد.
احمد خان نافع، رییس مرکز عملیات حالات اضطرار اظهار داشت: «بحث سرپناه، بحث مکتب‌ها، بحث موارد دیگری از سایر نیازمندی‌های بنیادی و اساسی شان را جمهوری اسلامی افغانستان در نظر گرفته است.»
نرندر سنگ خالصه، یگانه نمایندۀ سیک کشور در مجلس می‌گوید که در هژده سال گذشته از میان پنج‌هزار سیک کشور تنها نُه‌صد تن در کشور مانده‌اند و جایدادهای آنان در ولایت‌های کابل، غزنی و ننگرهار نیز غصب شده‌اند: «ما امیدوار استیم که جناب رییس صاحب جمهور ما که هدایت لازم برای وزارت شهرسازی و زارت معارف داده‌است در این عرصه هم برای ما کمک شوند.»
رویدادهای خونین در کشور از سیک‌ها و هندوان همانند شهروندان دیگر کشور قربانی گرفته‌اند. بربنیاد آمارها، تنها در چهار سال گذشته ۴۸ شهروند سیک و هندوی کشور جان باختند و ۳۳ تن آنان زخم برداشتند.