قربانیان دو انفجار که شام روز گذشته کاسترهای شهری را در غرب کابل آماج قرار دادند، بیشتر کسانی استند که دست‌فروشی می‌کردند و متعلق به خانواده‌های نادار بودند.
این دو انفجار، شام روز گذشته در فاصلۀ زمانی چند دقیقه در منطقۀ سرکاریز، از مربوطات حوزۀ سوم امنیتی شهر کابل، هنگامی رخ دادند که باشنده‌گان غرب کابل در کاسترهای شهری به خانه می‌رفتند. در این انفجارها ده تن جان باختند و دوازده تن دیگر زخمی شده‌اند.
یک تن از جان باخته گان این رویدادها، قربان‌علی، پیرمرد ۷۵ساله‌یی است که در کارته سه کابل کراچی دستی داشت و دست فروشی می‌کرد.
اعضای خانوادۀ این پیرمرد که در دشت برچی کابل زنده‌گی می‌کنند، می‌گویند که او هر روز صبح زود برای کار از خانه بیرون می‌شد و تا ناوقت شب کار می‌کرد.
محمد ابراهیم، پسر قربان‌علی گفت: «هر وقت شش، هفت می‌آمد. دیشب هم با خود گفتیم شاید بیاید، منتظر بودیم که از شفاخانه زنگ آمد که بابه زخمی شده‌است. رفتیم، دیدیم که دستش نیست، پایش افگار شده‌است.»
همسر قربان‌علی میگوید که انتظاری از حکومت برای به کیفر رساندن عاملان این رویدادهای خونین ندارد: «مرد من کمر بسته به‌سوی کار رفت، مرده‌اش آمد. تنها نبود، یک کاستر نفر کشته شدند.»
مسلم بیست و یک ساله، یکی از زخمیان رویداد شام روز گذشته‌است. او در انفجار دوم بر زخمی شده‌است: «ده نفر بودیم در کاستر. من وقتی چشمم را باز کردم، دیدم که دست است، پای است و موتر آتش گرفته‌است.»
پزشکان می‌گویند که درمان زخمیان رویدادهای هراس‌افگنی به ویژه انفجار ماین‌های کارگذاری شده در جاده و موترها دشوارترین کار برای آنان است و گاهی با تمام تلاش آسیب دیده‌گان این حمله‌ها جان می‌دهند.
در یک ماه گذشته این دومین حمله مرگ‌بار در غرب کابل است که از غیرنظامیان قربانی می‌گیرد.
پس از حملۀ چند هفته پیش بر دانشجویان مکتب سیدالشهدا در کابل، معاون دوم رییس‌جمهور از آماده‌سازی یک طرح امنیتی برای بهبود اوضاع امنیتی غرب کابل سخن زد؛ اما ظاهرأ دیده می‌شود که این طرح عملی نشده‌است.