در حالی‌که نبردها در کشور شدت گرفته‌اند، نیروهای خارجی افغانستان را ترک می‌کنند و دورنمای مذاکرات صلح روشن نیست؛ جوانان اما می‌گویند به آیندۀ افغانستان خوشبین استند.
این جوانان هرچند نگرانی‌هایی هم در این باره دارند، اما با آن‌هم تأکید دارند که تنها راه‌حل مشکلات افغانستان برقراری صلح است.
مینا حیدری، یکی از این جوانان است. او بیست سال دارد؛ عمری برابر با حضور نظامی امریکا و ناتو در افغانستان. او که سال دوم دانشگاهش را سپری می‌کند، در یک مرکز فرهنگی در کابل، به کتاب‌داری نیز می‌پردازد.
او می‌گوید که تاکنون محدودیتی را فراراه آموزش و کارش ندیده؛ اما از بزرگان خانواده‌اش بارها شنیده که در گذشته‌ها دختران و زنان با چه چالش‌هایی روبه‌رو بوده‌اند: «فعلاً ما در یک جامعه‌یی قرار داریم که افتخار است برای یک خانواده زمانی‌که خصوصاً از طبقه اناث آنان تحصیل می‌کنند، آینده‌شان را می‌سازند و یک فرد مفید در جامعه‌شان می‌شود.»
حسین حیدری، باشندۀ کابل نیز افزود: «اگر به شرایط فعلی که قبلاً داشتیم و باشد، می‌توانیم دستاوردهای بسیار خوبی داشته باشیم برای وطن و بتوانیم بسیار پیشرفت‌های خوبی داشته باشیم.»
قرار است نیروهای خارجی پس از بیست سال حضور در افغانستان، این کشور را تا ماه سپتامبر ترک کنند. همین سه روز پیش، نیروهای امریکایی بزرگ‌ترین پایگاۀ شان را در افغانستان ترک کردند.
همزمان با این، نبردها در کشور شدت گرفته‌اند. در دو ماه اخیر – پس از آغاز روند خروج نیروهای خارجی از افغانستان – طالبان حمله‌های شان را بر ولسوالی‌ها و بخش‌های دور دست کشور افزایش داده‌اند.
بربنیاد آمارهایی‌که طلوع‌نیوز ثبت کرده‌است، در مدت این دوماه، دست‌کم ۱۳۰ولسوالی بدست طالبان افتاده‌اند.
جعفر تابش، باشندۀ کابل اظهار داشت: «فکر ما آرام بود، جمع بود، تشویش نداشتیم، فقط مصروف به درس‌های ما بودیم. توانستیم درس‌های ما را بخوانیم و خلاص کنیم.»
در چندسال اخیر، جوانان زیادی توانسته‌اند در نهادهای دولتی و خصوصی به کُرسی‌های مهم برسند. در این مدت، پارلمان و شوراهای ولایتی نیز گواه حضور فعال نسلی بوده‌اند که در بیست‌سال گذشته رُشد کرده‌اند.