شماری از خبرنگاران در کشور از آنچه که محدود شدن اطلاع رسانی برای رسانه‌ها می‌گویند شکایت دارند و می‌گویند که اکنون جز چند عضو کمیسیون فرهنگی طالبان، مسوولان اطلاع رسانی در نهادهای حکومتی حضور ندارند.

خبرنگاران می‌افزایند که پرسش‌های‌شان در بسیاری اوقات بی‌پاسخ می‌ماند.

آنان می‌گویند که اگر فعالیت اداره‌های اطلاع رسانی در وزارت‌خانه‌ها از سرگرفته نشود، فاصله میان حکومت، رسانه‌ها و شهروندان بیشتر خواهد شد.

مانی مشکین قلم که ده سال پیشینه خبرنگاری دارد، می‌گوید که هنوز هم به کارش همچون خبرنگار آزاد در کابل ادامه می‌دهد. او روزهای پس از سقوط حکومت پیشین را دشوارترین روزهای خبرنگاری‌اش می‌گوید.

مشکین قلم درباره دشواری‌های فراراه اطلاع‌رسانی چنین گفت: «بین این‌ها هماهنگی وجود ندارد. یک برنامه مشخص وجود ندارد که بربنیاد آن کار و فعالیت کنیم. وقتی دنبال یک گزارش به شهر می‌رویم، ترس از این داریم که لت‌وکوب نشویم. این چالش‌ها وجود دارد.»

فعالان رسانه‌یی می‌گویند که هرچند طالبان پس از نزدیک به یک ماه حضور در کابل اعضای کابینه خویش را اعلام کردند، اما هنوزهم جز چند عضو کمیسیون فرهنگی طالبان، منبع اطلاع رسانی دیگر از طالبان برای رسانه‌ها وجود ندارند.

جواد پوپلزی، خبرنگار، گفت: « خبرنگاران با چالش‌های زیاد روبرو است، از جمله عدم دسترسی به اطلاعات. طالبان سخنگویان کمتری دارند که در بعضی موارد پاسخ نمی‌گویند. چندین روز از معرفی کابینه می گذرد اما از سخنگویان خبری نیست. این یعنی منبع وجود ندارد.»

با این حال طالبان وجود چالش‌ها در روند اطلاع رسانی برای رسانه‌ها و شهروندان را می‌پذیرند و می‌گویند که کار روی چارچوبی برای ادامه فعالیت رسانه‌ها و نیز ایجاد اداره‌های اطلاع رسانی در حکومت جریان دارد.

شهاب لیوال، عضو کمیسیون فرهنگی طالبان، گفت: «هر وزارت باید یک منبع داشته باشد که رسانه‌ها از همان آدرس خواست‌های خود را داشته باشند. در این زمینه کار جریان دارد.»

این در حالی است که طالبان هنگام جنگ در برابر حکومت پیشین، در کارگیری از رسانه‌های اجتماعی بیشتر فعال بودند. از سوی دیگر در حکومت پیشین برای هر اداره حکومتی یک مسوول اطلاع رسانی موجود بود.