شماری از شهروندان کشور با شکایت از بلند بودن بهای دوا و کمیاب شدن آن در شفاخانه‌ها می‌گویند که دواهای که به کشور وارد می‌شوند کم کیفیت استند. 

در این روزها شکایت شهروندان کشور از کم‌بود دوا و نیز پایین بودن کیفیت آن بیشتر شده‌است. آنان می‌گویند که افزون بر زیان مالی، جان شماری از بیماران که دواهای کم کیفیت را استفاده می‌کنند نیز با خطر روبرو می‌شوند.

شاولی، باشنده بدخشان که همسر بیمارش را برای درمان به شفاخانه جمهوریت کابل آورده است، در این باره گفت: «دوا را دو هزار، سه ‌هزار افغانی می‌خریم، اما کیفیت ندارد.»

خال‌محمد چهل‌ و شش ساله از هرات برای درمان همسرش به شفاخانه جمهوریت کابل آمده‌ است. او می‌گوید که از بیماری همسرش یک‌ونیم سال سپری می‌شود و در این مدت حدود پنج‌صد هزار افغانی خرج درمان همسرش کرده‌است.

خال‌محمد گفت: «می‌گویند که همین دوا خوب است و از این کرده با کیفیت‌تر پیدا نمی‌شود، ما هم همان‌را می‌خریم اما کیفیت بالا ندارد.»

آمار اتحادیه دوایی افغانستان نشان می‌دهد که حدود چهارصد شرکت، کار واردات دواها را در کشور انجام می‌دهند.

بربنیاد گفته‌های مسئولان اتحادیه دوایی افغانستان، سالانه به ارزش حدود چهار صد میلیون دالر دوا از کشورهای پاکستان، ایران، هند و چین وارد کشور می‌شوند. 

اسدالله کاکر، رییس این اتحادیه می‌گوید که برای سنجش کیفیت دواهای وارداتی تنها یک لابراتوار وجود دارد که بسنده نیست.

آقای کاکر گفت: «تنها یک لابراتوار سنجش کیفیت دوا در کابل است، از هرات، کندهار، جلال آباد که دواها وارد می‌شوند همه شان در کابل سنجش می‌شوند؛ این کافی نیست.»

در این میان، برخی از پزشکان بر این باور استند که یک بخشی از دواها به گونه‌ی قاچاق وارد کشور می‌شوند که کیفیت آن کنترول نمی‌شود. 

محمدالله علیشنگی، رییس شفاخانه جمهوریت کابل، در این باره گفت: «دوای تقلبی داخل مارکیت می‌شود و تشخیص آن بسیار دشوار است. تقلب کاران به اندازه با کیفیت می‌سازند که نه داکتر نه پروفیسور نه فارمسی تشخیص کرده می‌تواند.»

این در حالی‌ست که شهروندان کشور می‌گویند به علت پایین بودن خدمات بهداشتی، سالانه ده‌ها هزار تن برای درمان به کشورهای خارجی از شمول هند، ایران و پاکستان می‌روند.