Skip to main content
تازه‌ترین خبرها
Thumbnail

افغانستان در ۲۰۲۱؛ تاریخی ترین روند صلح به ناکامی انجامید

سال ۲۰۲۱ میلادی یک سال پر رویداد و پر از فراز و فرود برای روند صلح افغانستان بود.

روندی که مردمان خسته از جنگ و خون ریزی افغانستان آرزو داشتند تا به پیروزی بیانجامد و گلیم سال ها جنگ و نا امنی برای همیشه بر چیده شود. اما چنین نشد و امید ها به نا امیدی مبدل شدند.

در این سال دور دوم مذاکرات میان هیات های مذاکره کننده جمهوریت و طالبان آغاز شد، اما با وجود رایزنی‌های فراوان تنها به توافق در باره آجندای مذاکرات منتج شد.

در سال ۲۰۲۱ میلادی، زلمی خلیلزاد که بازیگر اصلی روند صلح افغانستان شناخته می‌شد، با سفر های پیهم به افغانستان، قطر، پاکستان و برخی از کشور های منطقه، نسخه ایجاد حکومت انتقالی را با رهبران حکومت‌ها در میان گذاشت، کاری که با انتقاد تند اشرف غنی، رییس جمهور پیشین افغانستان روبرو شد.

همزمان برخی از کشور های همسایه، منطقه و جهان که نمی‌خواستند از معادله‌های جنگ و صلح افغانستان به دور بمانند، آستین بر زدند و هر یک از هیات‌های طالبان میزبانی کردند، از جمله «پاکستان، ایران، روسیه، چین و ازبیکستان» اما روند صلح به هدف انتقال صلح آمیز قدرت با سقوط کابل در ماه اگست با شکست روبرو شد.

صمد کارمند، آگاه مسایل سیاسی گفت: «سال ۲۰۲۱ سال صلح همچنان برای مردم افغانستان نبود. صلح در حد آروز و امیدها باقی ماند.»

هیات‌های دو طرف بارها نشست‌های مشترک برای آغاز اصل مذاکرات برگزار کردند، اما هیچ گاهی این کار نشد. یعنی مذاکرات اصلی میان افغانان هیچ گاهی آغاز نشد.

ایجاد حکومت مشارکتی در افغانستان با کنار رفتن اشرف غنی از قدرت، هدف اصلی رایزنی‌های خلیلزاد با رهبران حکومت‌ها و سیاسیون در کابل و پایتخت‌های منطقه بود، اما این طرح با انتقاد تند اشرف غنی روبرو شد،اشرف غنی یگانه راه انتقال قدرت را برگزاری انتخابات و یا حداقل برگزاری لویه جرگه می‌دانست.

محمد اشرف غنی، گفت:«انتقال قدرت از طریق انتخابات برای ما یک اصل غیر قابل معامله است.»

برخی از منابع در این سال گفتند که امارت اسلامی حتا برای آتش بس نود روزه آماده بود، اما مذاکرات در دوحه بی هیچ پیشرفتی هم‌چنان در بن بست باقی ماند.

حمدالله محب، مشاور امنیت ملی اشرف غنی رییس جمهور پیشین گفت: «یک تعداد همکاران همراه بانوی نخست کشور روان بودیم طرف میدان هوایی، پلان این بود که آنها را تا دوبی برسانیم و من از آنجا همراه با هیات برای مذاکره به دوحه بروم.»

در ماه مارچ سال ۲۰۲۱ ، انتونی بلینکن نامه‌یی به اشرف غنی، فرستاد و یک نسخه آن برای نخستین بار از سوی طلوع‌نیوز همه‌گانی شد، بلینکن در این نامه به اشرف غنی و عبدالله عبدالله با لحن تند و تهدیدآمیز خواهان تن دادن به ایجاد حکومت مشارکتی با طالبان شد، اما فشار های فزاینده واشنگتن بر طرف‌های مذاکرات هیچ برایندی مثبت در قبال نداشت.

تلاش‌های کمیته رهبری شورای عالی مصالحه ملی هم با حضور چهره‌های اثرگذار سیاسی کار را به جای نرساند.

برخی از سیاسیون کناره گیری اشرف غنی را راه حل بحران می‌دانستند، اما این خواست‌ها با مخالفت تند ارگ روبرو شد. حمد الله محب، مشاور اشرف غنی می گوید که حتا در روز سقوط کابل، پانزده هم ماه اگست، قرار بود تیمی از جمهوریت به شمول او برای رای‌زنی در باره انتقال صلح‌آمیز قدرت به دوحه برود.

اما با افتادن ولایت‌ها، یکی پی دیگر به دست نیروهای امارت اسلامی، کابل نیز به روز پانزدهم ماه اگست سال ۲۰۲۱ سقوط کرد و اشرف غنی و حلقه نزدیک‌اش از کابل فرار کردند، با این کار تلاش‌های سیزده ساله برای موفقیت روند صلح افغانستان با شکست روبرو شدند و امارت اسلامی دوباره به قدرت رسید.

در کنار این مسایل، سقوط جمهوریت یکی از مهمترین رویداد ها در سال ۲۰۲۱ بود. با سقوط شتابان ولسوالی‌ها و ولایت‌های کشور، ریشه‌های نظام جمهوریت خشکید و سرانجام، نیروهای ۳۵۰ هزار نفری افغانستان از هم پاشیدند و نظام در کل متلاشی شد.

این سال، سال مرگباری برای مردم افغانستان بود، جنگ‌ها میان نیروهای امنیتی حکومت پیشین و امارت اسلامی شدت بیشتر گرفت، ولسوالی دولت شاه در لغمان نخستین ولسوالی بود که به روز بیستم ماه می سقوط کرد و به دنبال آن، سقوط ولسوالی‌ها شتاب بیشتر سرعت پیدا کرد.

چنانچه محمد حنیف اتمر، وزیر خارجه حکومت پیشین به تاریخ ششم جولای به گونه رسمی سقوط هشتاد ولسوالی را تأیید کرد، اما جالب این بود که سقوط پیهم و دراماتیک ولسوالی‌ها عقب نشینی تاکتیکی خوانده میشد.

پس از سقوط شتابان ولسوالی ها، جنگ در مرکز شهرها نیز شدت گرفت. مرکز ولایت نیمروز، «زرنج» به تاریخ ششم ماه اگست به دست طالبان افتاد.

اگرچه برخی از رهبران سیاسی در برخی از ولایت‌ها به شمول بلخ، هرات و کندهار بر مقاومت تاکید کردند، اما در عمل، از آنچه که وعده داده بودند کوتاه آمدند.

مارشال عبدالرشید دوستم، رهبر جنبش ملی افغانستان: «در این راه حتا شهید شویم به خود افتخار میدانیم و این ملت را تنها نمیگذاریم.»

عطا محمد نور، عضو رهبری جمعیت اسلامی افغانستان گفت: «به مردم افغانستان به ویژه بلخ اطمینان میدهیم که در کار شان بودیم و استیم.»

در کمتر از دو هفته، تمامی ولایت ها به استثنای پنجشیر از اداره جمهوریت بیرون شدند، با سقوط کابل، نیروهای ۳۵۰ هزار نفری حکومت پیشین به گونه کامل از هم پاشید.

هفته‌های پیش از سقوط جمهوریت، مرگبار ترین زمان برای نیروهای امنیتی حکومت پیشین بودند. به نقل از واشنگتن پوست، از اول می تا پانزدهم اگست، چهار هزار تن از نیروهای امنیتی حکومت پیشین کشته و یک هزار تن دیگر ناپدید شدند.

بر بنیاد آمارها، از ۲۰۰۱ تا پایان جمهوریت، ۹۲هزار تن از نیروی دفاعی و امنیتی حکومت پیشین افغانستان جان باخته اند.

جنرال صادق شینواری، گفت: «این فروپاشی ها به زیان کشور ما است.کشورهای همسایه و منطقه نمی خواهند که افغانستان یک قوای مسلح نیرومند و مستقل داشته باشد.»

اما در پنجشیر جنگ میان جبهه مقاومت و نیروهای امارت اسلامی برای بیش از بیست روز ادامه یافت و سرانجام در ششم سپتامبر این ولایت نیز به دست امارت اسلامی سقوط کرد و با این کار نظام جمهوریت، که بنیاد آن ۲۰ سال پیش در بُن آلمان گذاشته شده بود، با تمامی ساز و برگ و ارزش هایش از هم پاشید.

افغانستان در ۲۰۲۱؛ تاریخی ترین روند صلح به ناکامی انجامید

پس از سقوط شتابان ولسوالی ها، جنگ در مرکز شهرها نیز شدت گرفت. مرکز ولایت نیمروز، «زرنج» به تاریخ ششم ماه اگست به دست طالبان افتاد.

Thumbnail

سال ۲۰۲۱ میلادی یک سال پر رویداد و پر از فراز و فرود برای روند صلح افغانستان بود.

روندی که مردمان خسته از جنگ و خون ریزی افغانستان آرزو داشتند تا به پیروزی بیانجامد و گلیم سال ها جنگ و نا امنی برای همیشه بر چیده شود. اما چنین نشد و امید ها به نا امیدی مبدل شدند.

در این سال دور دوم مذاکرات میان هیات های مذاکره کننده جمهوریت و طالبان آغاز شد، اما با وجود رایزنی‌های فراوان تنها به توافق در باره آجندای مذاکرات منتج شد.

در سال ۲۰۲۱ میلادی، زلمی خلیلزاد که بازیگر اصلی روند صلح افغانستان شناخته می‌شد، با سفر های پیهم به افغانستان، قطر، پاکستان و برخی از کشور های منطقه، نسخه ایجاد حکومت انتقالی را با رهبران حکومت‌ها در میان گذاشت، کاری که با انتقاد تند اشرف غنی، رییس جمهور پیشین افغانستان روبرو شد.

همزمان برخی از کشور های همسایه، منطقه و جهان که نمی‌خواستند از معادله‌های جنگ و صلح افغانستان به دور بمانند، آستین بر زدند و هر یک از هیات‌های طالبان میزبانی کردند، از جمله «پاکستان، ایران، روسیه، چین و ازبیکستان» اما روند صلح به هدف انتقال صلح آمیز قدرت با سقوط کابل در ماه اگست با شکست روبرو شد.

صمد کارمند، آگاه مسایل سیاسی گفت: «سال ۲۰۲۱ سال صلح همچنان برای مردم افغانستان نبود. صلح در حد آروز و امیدها باقی ماند.»

هیات‌های دو طرف بارها نشست‌های مشترک برای آغاز اصل مذاکرات برگزار کردند، اما هیچ گاهی این کار نشد. یعنی مذاکرات اصلی میان افغانان هیچ گاهی آغاز نشد.

ایجاد حکومت مشارکتی در افغانستان با کنار رفتن اشرف غنی از قدرت، هدف اصلی رایزنی‌های خلیلزاد با رهبران حکومت‌ها و سیاسیون در کابل و پایتخت‌های منطقه بود، اما این طرح با انتقاد تند اشرف غنی روبرو شد،اشرف غنی یگانه راه انتقال قدرت را برگزاری انتخابات و یا حداقل برگزاری لویه جرگه می‌دانست.

محمد اشرف غنی، گفت:«انتقال قدرت از طریق انتخابات برای ما یک اصل غیر قابل معامله است.»

برخی از منابع در این سال گفتند که امارت اسلامی حتا برای آتش بس نود روزه آماده بود، اما مذاکرات در دوحه بی هیچ پیشرفتی هم‌چنان در بن بست باقی ماند.

حمدالله محب، مشاور امنیت ملی اشرف غنی رییس جمهور پیشین گفت: «یک تعداد همکاران همراه بانوی نخست کشور روان بودیم طرف میدان هوایی، پلان این بود که آنها را تا دوبی برسانیم و من از آنجا همراه با هیات برای مذاکره به دوحه بروم.»

در ماه مارچ سال ۲۰۲۱ ، انتونی بلینکن نامه‌یی به اشرف غنی، فرستاد و یک نسخه آن برای نخستین بار از سوی طلوع‌نیوز همه‌گانی شد، بلینکن در این نامه به اشرف غنی و عبدالله عبدالله با لحن تند و تهدیدآمیز خواهان تن دادن به ایجاد حکومت مشارکتی با طالبان شد، اما فشار های فزاینده واشنگتن بر طرف‌های مذاکرات هیچ برایندی مثبت در قبال نداشت.

تلاش‌های کمیته رهبری شورای عالی مصالحه ملی هم با حضور چهره‌های اثرگذار سیاسی کار را به جای نرساند.

برخی از سیاسیون کناره گیری اشرف غنی را راه حل بحران می‌دانستند، اما این خواست‌ها با مخالفت تند ارگ روبرو شد. حمد الله محب، مشاور اشرف غنی می گوید که حتا در روز سقوط کابل، پانزده هم ماه اگست، قرار بود تیمی از جمهوریت به شمول او برای رای‌زنی در باره انتقال صلح‌آمیز قدرت به دوحه برود.

اما با افتادن ولایت‌ها، یکی پی دیگر به دست نیروهای امارت اسلامی، کابل نیز به روز پانزدهم ماه اگست سال ۲۰۲۱ سقوط کرد و اشرف غنی و حلقه نزدیک‌اش از کابل فرار کردند، با این کار تلاش‌های سیزده ساله برای موفقیت روند صلح افغانستان با شکست روبرو شدند و امارت اسلامی دوباره به قدرت رسید.

در کنار این مسایل، سقوط جمهوریت یکی از مهمترین رویداد ها در سال ۲۰۲۱ بود. با سقوط شتابان ولسوالی‌ها و ولایت‌های کشور، ریشه‌های نظام جمهوریت خشکید و سرانجام، نیروهای ۳۵۰ هزار نفری افغانستان از هم پاشیدند و نظام در کل متلاشی شد.

این سال، سال مرگباری برای مردم افغانستان بود، جنگ‌ها میان نیروهای امنیتی حکومت پیشین و امارت اسلامی شدت بیشتر گرفت، ولسوالی دولت شاه در لغمان نخستین ولسوالی بود که به روز بیستم ماه می سقوط کرد و به دنبال آن، سقوط ولسوالی‌ها شتاب بیشتر سرعت پیدا کرد.

چنانچه محمد حنیف اتمر، وزیر خارجه حکومت پیشین به تاریخ ششم جولای به گونه رسمی سقوط هشتاد ولسوالی را تأیید کرد، اما جالب این بود که سقوط پیهم و دراماتیک ولسوالی‌ها عقب نشینی تاکتیکی خوانده میشد.

پس از سقوط شتابان ولسوالی ها، جنگ در مرکز شهرها نیز شدت گرفت. مرکز ولایت نیمروز، «زرنج» به تاریخ ششم ماه اگست به دست طالبان افتاد.

اگرچه برخی از رهبران سیاسی در برخی از ولایت‌ها به شمول بلخ، هرات و کندهار بر مقاومت تاکید کردند، اما در عمل، از آنچه که وعده داده بودند کوتاه آمدند.

مارشال عبدالرشید دوستم، رهبر جنبش ملی افغانستان: «در این راه حتا شهید شویم به خود افتخار میدانیم و این ملت را تنها نمیگذاریم.»

عطا محمد نور، عضو رهبری جمعیت اسلامی افغانستان گفت: «به مردم افغانستان به ویژه بلخ اطمینان میدهیم که در کار شان بودیم و استیم.»

در کمتر از دو هفته، تمامی ولایت ها به استثنای پنجشیر از اداره جمهوریت بیرون شدند، با سقوط کابل، نیروهای ۳۵۰ هزار نفری حکومت پیشین به گونه کامل از هم پاشید.

هفته‌های پیش از سقوط جمهوریت، مرگبار ترین زمان برای نیروهای امنیتی حکومت پیشین بودند. به نقل از واشنگتن پوست، از اول می تا پانزدهم اگست، چهار هزار تن از نیروهای امنیتی حکومت پیشین کشته و یک هزار تن دیگر ناپدید شدند.

بر بنیاد آمارها، از ۲۰۰۱ تا پایان جمهوریت، ۹۲هزار تن از نیروی دفاعی و امنیتی حکومت پیشین افغانستان جان باخته اند.

جنرال صادق شینواری، گفت: «این فروپاشی ها به زیان کشور ما است.کشورهای همسایه و منطقه نمی خواهند که افغانستان یک قوای مسلح نیرومند و مستقل داشته باشد.»

اما در پنجشیر جنگ میان جبهه مقاومت و نیروهای امارت اسلامی برای بیش از بیست روز ادامه یافت و سرانجام در ششم سپتامبر این ولایت نیز به دست امارت اسلامی سقوط کرد و با این کار نظام جمهوریت، که بنیاد آن ۲۰ سال پیش در بُن آلمان گذاشته شده بود، با تمامی ساز و برگ و ارزش هایش از هم پاشید.

هم‌رسانی کنید

دیدگاه تان در این باره