شماری از کارگران در کابل از آنچه که نبود کار و چالش های اقتصادی می گویند شکایت دارند. 

این کارگران که بیشتر شان کارگران روزمزد استند، می افزایند که از بام تا شام به دنبال استند اما موفق نمی شوند که کار پیدا کنند.

عبدالحبیب، یکی از صدها کارگری است که انتظار می کشد تا بار کسی را با کراچی اش به جای انتقال بدهد، اما می گوید که بسیاری از روز ها دست خالی به خانه بر می گردد.

وی هفتاد سال سن دارد، اما روز گار مجبور اش ساخته است که هزینه های خانواده اش را بر آورده بسازد. 

می گوید که از بهر چالش های اقتصادی حتا به سه وقت وعده غذایی دست رسی ندارد.

عبدالحبیب، کارگر، گفت:«۱۰۰ تا ۱۵۰ افغانی کار می کنم که با آن تنها از طرف شب به فامیل ام نان می خرم و دو وقت دیگر، فرزندانم گرسنه می مانند.»

در همین حال، نیک محمد، کارگر، میگوید:«نه کار است نه بار است، صبح وقت میایم فقط روز خود را بیگاه می کنیم و مجبور پس بریم خانه.»

در این میان وزارت اقتصاد می گویند که راهکار های تازه یی را برای فراهم سازی زمینه کار به مردم در کشور روی دست گرفته است. 

عبدالطیف نظری، معین وزارت اقتصاد، گفت:«در حال حاضر با شرکت های ایرانی، چینایی و ترکی وارد تعامل هستیم که این شرکت ها پروژه های شان را داخل افغانستان بیاورند و از این طریق ما بتوانیم به ایجاد اشتغال کمک بکنیم.»

از سوی هم سید مسعود، آگاه اقتصادی، در باره بیکاری و چالش های اقتصادی می گوید:«بیکاری عمدتا در فصل زمستان یک نوع بیکاری فصلی در افغانستان همیشه وجود داشته است، علت دومی در حقیقت نابسامانی اقتصادی است که

سرمایه گذاری وجود ندارد.»

با قطع کمک های جامعه جهانی به افغانستان، بی کاری و فقر بیشتر دامن گیر مردم شده اند.

به تازه گی سازمان ملل متحد، با نگرانی از گسترش فقر و ناداری در کشور، خواهان آزاد سازی ذخایر ارزی افغانستان شده است.