همزمان با بدتر شدن وضعیت اقتصادی در افغانستان، شمار کودکان کارگر در ماه‌های پسین در کابل و برخی ولایت‌های دیگر افزایش یافته که نگرانی‌ سازمان‌های جهانی را نیز به دنبال داشته است.

بربنیاد گزارش‌ها، شمار زیادی از آنان همه روزه کار های شاق انجام می‌دهند.

پیش از این، صندوق نجات کودکان گفته است که بر اساس یافته‌های این نهاد، بیش از یک میلیون کودک در افغانستان سرگرم کار اند.

نصیر احمد یازده ساله نمونه یی از کودکان کارگر در کابل است، او همه روز با برادر کوچک‌اش بوت پالشی می‌کند تا برای خانواده‌اش غذا تهیه کند.

نصیر احمد از سختی های روزگار به طلوع‌نیوز گفت: «یک روز کار پیدا میشه، یک روز پیدا نمیشه، اگر کار پیدا شد نان می‌خوریم، اگر کار پیدا نشد، نان نمی‌خوریم.»

او افزود: «یک سال پیش مره موتر زده بود، حالی هم پایم در راه رفتن لرزش می‌کنه، مه باید پایم ره تداوی کنم، از دواخانه قرضدار استیم.»

مادر نصیر احمد می‌گوید که شوهر اش به مواد مخدر معتاد است و از همین رو، فرزندان‌اش به جای اینکه به مکتب بروند، در جاده‌های کابل کار می‌کنند.

مادر نصیر احمد به طلوع‌نیوز گفت: «هر دو پسرم بوت پالشی می‌کنند، یک روز کار شان میشه، یک روز نی، اگر کار شان هم شود پنجاه تا شصت روپیه زیادتر نمیشه، خانه ما هم کرایی است، ۳۵۰۰ افغانی کرایه خانه می‌دهیم.»

صدها کودک دیگر نیز با سرنوشت مشابه روبرو اند.

طوفان، کودک کارگر، گفت: «من نان‌آور خانواده استم، پدرم بیکار است، خانه ما هم کرایی است، دیگر نان‌آور در خانواده ما نیست، مجبور استم کار کنم.»

محمد صالح، کودک کارگر، گفت: «از صبح تا شام کار می‌کنم، از همین خاطر مکتب رفته نمی‌توانم.»

اما نیاز است چه کار های برای کودکان خیابانی انجام شوند؟

از سوی دیگر، صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد یا یونیسف در گزارش نگاشته است که بیش از سیزده میلیون کودک دیگر در افغانستان به کمک‌های بی درنگ بشری نیاز دارند.