معاون برنامه جهانی غذا برای افغانستان به طلوع‌نیوز می‌گوید که این نهاد برای کمک به ۱۹ میلیون نیازمند در افغانستان به یک اعشاریه دو میلیارد دالر ضرورت دارد.

او می‌افزاید که قرار است در سه ماه آینده سال روان میلادی برای ده میلیون تن در افغانستان کمک‌های خوراکی و نقدی توزیع نماید.

شاویلی، معاون برنامه جهانی غذا برای افغانستان، گفت:«در ماه جون، جولای و آگست سال روان میلادی برنامه جهانی غذا در هر ماه برای نزدیک به ده میلیون تن کمک خواهد کرد و ما امیدوار استیم که بتوانیم کمک های مان را تا پایان سال روان ادامه بدهیم.

برنامه جهانی غذا برای افغانستان به ۱.۲ میلیارد دالر نیاز دارد تا بتواند به ۱۹ میلیون نیازمند در افغاستان کمک نماید.»

اما شماری از خانواده‌های نادار می‌گویند که این کمک‌ها بسنده نیستند.

جینا که مادر شش فرزند است از تلخی زندگی‌اش روایت می‌کند که چگونه سختی و ناداری وی را ناگزیر به فروش پسرش کرده است.

وی می‌گوید هنگامی که صاحب خانه از فروش پسرش برای تهیه کرایه خانه خبر شد، یک ماه کرایه‌اش را به وی بخشید؛ فرزند اش مسیح اکنون بزرگ شده است اما خانواده اش هنوز با سختی و ناداری دست و پنجه نرم می‌کند.

جینا، بانوی نادار، گفت:«بسیار وقت میشد کرایه خانه ام مانده بود؛ صاحب حویلی ما میگفت که کسی دیگه را میشانم و شما که کرایه داده نمی توانید از خانه بیرون شوید؛ بچه ام را میفروختم به سر شکم که نان نبود بخورم؛ کرایه خانه را داده نمی توانستم؛ صاحب حویلی سابق ما بسیار آدم خوب بود وقتی شنید کرایه خانه که هفت و هشت هزار میشد بخشید برم؛ رمضان بود و آن را بخشید و یگان کمک هم برایم کرد.»

با این هم برنامه جهانی غذا از توزیع کمک های نقدی و خوراکی به بخش های از نُه ولایت کشور سخن می زند.

این کمک ها این گونه توزیع شده اند.

ولسوالی ده صلاح، بغلان به ۱۲۰۰۰ دختر
ولسوالی شهیدی حساس، ارزگان به بیش از ۴۰۰۰ خانواده 
ولسوالی گوشته، ننگرهار ۲۶۰۲ خانواده    
ولسوالی خواجه سبز پوش فاریاب ۴۰۰۹ خانواده  
ولسوالی صبری خوست ۲۴۵۰ خانواده  
ولسوالی پارون نورستان بیش از ۲۰۰۰ خانواده
ولسوالی خاش بدخشان ۳۰۰۰ خانواده
قلعه نو بادغیس ۶۸۱ خانواده 
بامیان ۵۰ خانواده

این در حالی‌ست که به تازه‌گی بازرس ویژه امریکا برای بازسازی افغانستان گفته است که هفتاد درصد از خانواده ها در افغانستان نان خشک شان را تهیه نمی‌توانند.

آذرخش حافظی، آگاه مسایل اقتصادی، گفت: «به کمک های عاجل و فوری ضرورت است؛ کمک ها باید به شکل شفاف و درست به مردم رسانده شوند؛ در نحوه توزیع این کمک ها تا حال شفافیت وجود نداشته است و مردم از این موضوع شکایت دارند که کمک برای شان نرسیده است.»

فهیم عباسی، آگاه مسایل اقتصادی، می گوید:«شیوه را که جامعه جهانی در پیش گرفته است در آن اندیوالیزم و خویش خوری ها و تبعیض هنگام توزیع بیداد میکنند و اگر از طریق حساب های بانکی و ریاست های حوادث حکومت این کمک ها توزیع شوند با آرم و لگوی ملل متحد؛ کارایی و موثریت آن بیشتر خواهد بود.»

این در حالی‌ست که ملا عبدالغنی برادر معاون نخست ریاست الوزرا به روز یک‌شنبه در نشستی در کابل گفت تا هنگامی که در بخش صنعت و تجارت در کشور سرمایه‌گذاری نشود، افغانستان به خودکفایی نخواهد رسید.