گفته‌های اخیر نورالله منیر، سرپرست وزارت معارف، در باره مکتب‌های دختران با واکنش‌های گسترده کاربران شبکه‌های اجتماعی و شهروندان کشور روبه‌رو شده است.

سرپرست وزارت معارف دیروز در سفراش به ارزگان گفت که به علت مسایل فرهنگی مردم نمی‌خواهند که دختران شان را به مکتب بفرستند.

نورالله منیر در این باره گفته بود: «اگر شما در این مسجد بپرسید که چند تن آماده این است که دختر شانزده ساله‌اش را به مکتب بفرستند، پس از آن نیاز به همچو پرسش از من نخواهد بود. ما و شما در یک جامعه افغانی زندگی کرده‌ایم و فرهنگ مردم به همه آشکار است.»

اکنون شماری از شهروندان از بخش‌های گونه‌گون کشور می‌گویند که آنان مخالف آموزش دختران در افغانستان نیستند.

ذبیح الله، باشنده ارزگان، گفت: «در تمام افغانستان به پنج نفر و ده نفر نیست که والله پنج نفر وده نفر یا پانزده نفر نمی‌خواهند که درس بخوانند.»

رازق، باشنده بامیان، می‌گوید: « بیانات وزیر معارف خو بیانات شخصی خودش است، من به عنوان یک پدر نمی‌خواهم که اطفال ام و دخترم از درس پس بماند.»

کاربران شبکه‌های اجتماعی نیز واکنش‌های گونه‌گون در باره سخنان سرپرست وزارت معارف نشان داده اند.

نادر، باشنده نیمروز، گفت: «ما هیچگاه ممانعت از دختران خود در مورد تحصیل و سواد نداریم، چه در مکاتب دینی باشد چه در مکاتب دولتی.»

شکیلا، باشنده هرات، گفت: «وزیر معارف ادعا می‌کند که به دلیل عدم خواست مردم مکاتب بسته است همان دو روز که مکاتب در پکتیا به صورت امتحانی باز شده بود شاهد استقبال مردم بودیم و پس از بسته شدن آن شاهد اعتراضات چه در خارج افغانستان چه در خارج افغانستان بودیم.»

ویدیوی یکی از دانش‌آموزان به گونه گسترده از روز گذشته به اینسو میان کاربران شبکه‌های اجتماعی پخش شده است. سمیه صبا در این ویدیو می‌گوید: «کسی در گوشه‌ای مکتب جای ندارد قدیفه‌ات را بگیر و اشک‌هایت را پاک کن سفید بودن در این روزگار سیاه جرم است.»

در همین حال، حامد کرزی، رییس جمهور پیشین به روز دوشنبه در دیدار با مارکس پوتزل، معاون یوناما، بر بازگشایی مکتب‌های دختران تأکید کرده است.

رینا امیری، نماینده ویژه ایالات متحده امریکا در بخش زنان و حقوق بشر افغانستان، بسته ماندن مکتب‌های دختران را در افغانستان پذیرفتنی نمی‌داند.

رینا امیری در تویتی گفته است: «هیچ توجیه برای ادامۀ این سیاست ویرانگر و ظالمانه وجود ندارد؛ نه فرهنگی، نه دینی و نه هم تدارکاتی. فقط یک سیاست بدبینانه‌یی که آرزوها و توانایی‌های دختران افغان را آسیب می‌زند و افغانستان را به سوی فقر و ناامیدی بیشتر می‌برد.»

این در حالی‌ست که برخی از مکتب‌های دختران از سوی رهبری مکتب‌ها و مردم محل در پکتیا به روی دختران دانش‌آموز باز شده بودند؛ اما پس از چند روز این مکتب‌ها دوباره از سوی امارت اسلامی بسته شدند.