Skip to main content
تازه‌ترین خبرها
تصویر بندانگشتی

سرما و اوضاع دشوار زندگی چادرنشینان در ولسوالی خوشی

برخی از بیجاشدگان در ولسوالی خوشی ولایت لوگر می‌گویند که مشکلات زندگی شان با فرا رسیدن زمستان و بارش برف افزایش پیدا کرده است.

این چادرنشینان همچنان می‌گویند که از دو هفته بدینسو، هیچ کمکی دریافت نکرده‌اند.

حسیب الله بیجاشده، می‌گوید: «خود ما از اینجا دور رفتیم و سه بز ما تی (زیر) خانه شد. ما به بسیار سختی کالاهای خود را بیرون کردیم گوساله ما را سیل برد و گاو خود را به سختی نجات دادیم و حالا ما در آن خانه کهنه رفتیم.»

زهرا، بیجاشده، به طلوع‌نیوز گفت: «شب خنک بود و تمام شب را سرجای شیشتم (نشستم) هیچ گرم نامدم. آب جوش زیر پاهای ما می‌مانیم کمی گرم میاییم.»

صبرینه، یک بیجاشده دیگر، می‌گوید: «گرگ و شغال که اینجا میاید کودکانم گریه می‌کنند و آنها را دلداری می‌کردم که خود را چپ بگیرید نمی‌خورند.»

زینب با همسر و پنج فرزندش که زیر چادر زندگی می‌کنند، به طلوع‌نیوز می‌گوید که خانه و کاشانه‌اش در سیلاب‌های تابستان ویران شده است و اکنون در این محل با مشکل جدی اقتصادی روبه‌رو است.

این خانم بیجاشده می‌افزاید که هیچ کمکی دریافت نکرده است.

زینب به طلوع‌نیوز گفت: «کسی برای ما کمک نکرده از بین‌الملل خواهش می‌کنیم که کمک کند. کار سیاسران (زنان) را که بند کردند، پس کار آنان را اجازه دهد که آنها برای ما کمک کنند.»

بی بی عایشه، یکی دیگر از چادرنشینان، گفت: «ما هیچ چیزی در خانه نداریم همه چیز را سیل برد حتا مرغ‌های ما را برد.»

بسیاری از چادرنشینان از روند توزیع کمک‌های بشردوستانه انتقاد می‌کنند.

رجب علی، بیجاشده، در باره کمک‌ها می‌گوید: «شب‌ها در این خیمه گشنه ماندیم. خدا شاهد است که نه کسی نان داده و نه چای حتا برق (چراغ) نداریم.»

سید احمد سیلاب، رییس بنیاد خیریه سیلاب، به طلوع‌نیوز گفت: «من که طرف این خیمه‌ها می‌بینم حیران می‌مانم که چطو این‌ها زنده ماندند؟ کسی که لباس برای پوشیدن نداشته باشد بستر برای خواب نداشته باشد غذا برای خوردن نداشته باشد، چه گونه زنده می‌ماند.»

یک اردوگاه دیگر نیز در ولسوالی خوشی وجود دارد که بیش از ۱۰۰ خانواده در آنجا زندگی می‌کنند.

سید داوود میرزازی، نماینده بیجاشدگان، گفت: «تقاضای مردم این است که مشکل سرپناه روشن شود توزیع زمین واضح شود که مردم بتوانند سرپناه پیدا کنند.»

در تابستان سال روان هجری خورشیدی، سیلاب‌های ویرانگر ۷۰۰ خانواده را آواره کرده است که اکنون شب و روز با کمترین امکانات در زیر چادرها سپری می‌کنند.

در همین حال، مسوولان محلی اطمینان داده‌اند که در برطرف کردن چالش‌های بیجاشدگان تلاش خواهند کرد.

رحمت الله عثمانی، ولسوال خوشی، می‌گوید: «نظام حاکم مسوولیت بزرگ دارد و تا حدی کوشش کردیم و کار جریان دارد. با مقام ولایت گپ خواهد زدیم تا با حکومت مرکزی در رابطه به سرپناه این مردم ترتیب جور شود و عاجل غم سرپناه شان خورده شود.»

سرازیر شدن سیلاب‌های نه تنها در لوگر؛ بل در بسیاری ولایت‌ها در کنار تلفات جانی، خسارات هنگفت مالی به شهروندان کشور وارد کرده است.

سرما و اوضاع دشوار زندگی چادرنشینان در ولسوالی خوشی

صبرینه، یک بیجاشده دیگر، می‌گوید: «گرگ و شغال که اینجا میاید کودکانم گریه می‌کنند و آنها را دلداری می‌کردم که خود را چپ بگیرید نمی‌خورند.»

تصویر بندانگشتی

برخی از بیجاشدگان در ولسوالی خوشی ولایت لوگر می‌گویند که مشکلات زندگی شان با فرا رسیدن زمستان و بارش برف افزایش پیدا کرده است.

این چادرنشینان همچنان می‌گویند که از دو هفته بدینسو، هیچ کمکی دریافت نکرده‌اند.

حسیب الله بیجاشده، می‌گوید: «خود ما از اینجا دور رفتیم و سه بز ما تی (زیر) خانه شد. ما به بسیار سختی کالاهای خود را بیرون کردیم گوساله ما را سیل برد و گاو خود را به سختی نجات دادیم و حالا ما در آن خانه کهنه رفتیم.»

زهرا، بیجاشده، به طلوع‌نیوز گفت: «شب خنک بود و تمام شب را سرجای شیشتم (نشستم) هیچ گرم نامدم. آب جوش زیر پاهای ما می‌مانیم کمی گرم میاییم.»

صبرینه، یک بیجاشده دیگر، می‌گوید: «گرگ و شغال که اینجا میاید کودکانم گریه می‌کنند و آنها را دلداری می‌کردم که خود را چپ بگیرید نمی‌خورند.»

زینب با همسر و پنج فرزندش که زیر چادر زندگی می‌کنند، به طلوع‌نیوز می‌گوید که خانه و کاشانه‌اش در سیلاب‌های تابستان ویران شده است و اکنون در این محل با مشکل جدی اقتصادی روبه‌رو است.

این خانم بیجاشده می‌افزاید که هیچ کمکی دریافت نکرده است.

زینب به طلوع‌نیوز گفت: «کسی برای ما کمک نکرده از بین‌الملل خواهش می‌کنیم که کمک کند. کار سیاسران (زنان) را که بند کردند، پس کار آنان را اجازه دهد که آنها برای ما کمک کنند.»

بی بی عایشه، یکی دیگر از چادرنشینان، گفت: «ما هیچ چیزی در خانه نداریم همه چیز را سیل برد حتا مرغ‌های ما را برد.»

بسیاری از چادرنشینان از روند توزیع کمک‌های بشردوستانه انتقاد می‌کنند.

رجب علی، بیجاشده، در باره کمک‌ها می‌گوید: «شب‌ها در این خیمه گشنه ماندیم. خدا شاهد است که نه کسی نان داده و نه چای حتا برق (چراغ) نداریم.»

سید احمد سیلاب، رییس بنیاد خیریه سیلاب، به طلوع‌نیوز گفت: «من که طرف این خیمه‌ها می‌بینم حیران می‌مانم که چطو این‌ها زنده ماندند؟ کسی که لباس برای پوشیدن نداشته باشد بستر برای خواب نداشته باشد غذا برای خوردن نداشته باشد، چه گونه زنده می‌ماند.»

یک اردوگاه دیگر نیز در ولسوالی خوشی وجود دارد که بیش از ۱۰۰ خانواده در آنجا زندگی می‌کنند.

سید داوود میرزازی، نماینده بیجاشدگان، گفت: «تقاضای مردم این است که مشکل سرپناه روشن شود توزیع زمین واضح شود که مردم بتوانند سرپناه پیدا کنند.»

در تابستان سال روان هجری خورشیدی، سیلاب‌های ویرانگر ۷۰۰ خانواده را آواره کرده است که اکنون شب و روز با کمترین امکانات در زیر چادرها سپری می‌کنند.

در همین حال، مسوولان محلی اطمینان داده‌اند که در برطرف کردن چالش‌های بیجاشدگان تلاش خواهند کرد.

رحمت الله عثمانی، ولسوال خوشی، می‌گوید: «نظام حاکم مسوولیت بزرگ دارد و تا حدی کوشش کردیم و کار جریان دارد. با مقام ولایت گپ خواهد زدیم تا با حکومت مرکزی در رابطه به سرپناه این مردم ترتیب جور شود و عاجل غم سرپناه شان خورده شود.»

سرازیر شدن سیلاب‌های نه تنها در لوگر؛ بل در بسیاری ولایت‌ها در کنار تلفات جانی، خسارات هنگفت مالی به شهروندان کشور وارد کرده است.

هم‌رسانی کنید

دیدگاه تان در این باره