برخی از مهاجران اخراج شده از پاکستان که به کابل آمده‌اند، می‌گویند که سردی هوا و زمستان پیش‌رو مشکلات آنان را چندبرابر ساخته است.

آنان می‌افزایند که مجبور شده‌اند تا همه دار و ندار شان را در پاکستان رها کنند و اکنون هیچ چیزی برای شان نمانده است.

برگشت‌کنندگان از نهادهای مددرسان می‌خواهند تا هرچه زودتر برای آنان کمک کنند.

ظاهر، برگشت‌کننده به طلوع‌نیوز گفت: «ما حالا نه بیل زده می‌توانیم نه زمین داریم و نه خانه‌ی داریم که حالا در آن برویم. از طالبان می‌خواهیم که همراه ما کمک کند.»

پری گل، بانوی بیوه هشتاد ساله است که چهل سال در پاکستان پناهنده بود. او که به گونه‌ی اجباری از پاکستان اخراج شده، می‌گوید که همه خانه و کاشانه‌اش را رها کرده و دست خالی به افغانستان آمده است.

گل پری در باره مشکلات‌اش چنین گفت: «ما چهل سال را در پاکستان سپری کردیم، در آنجا دهقانی کردیم و بلاخره ما را به اجبار اخراج کردند. اگر برای ما چیزی بدهند خوشحال می‌شویم، نه خانه داریم و نه زمین.»

در همین حال، رییس یکی از ترمینال‌های کابل با همکاری حکومت سرپرست، برای مهاجران اخراج شده از پاکستان، بیش از پنجاه خیمه که گنجایش بیش از پنجصد تن را دارد ساخته‌اند.

کبیر کبیرخیل، ریس یکی از ترمینال‌ها گفت: «این یک پروسه اضطراری بود. ما فکر می‌کنیم که آن‌ها شاید در جریان هم نبوده باشند که برای یک یا دو شب در ترمینال پایتخت مقیم می‌شوند. ما از امکانات خودما تمام سهولت‌ها را برای شان فراهم ساختیم.»

با این حال، خالد زدران، سخنگوی قومندانی امنیه کابل می‌گوید که آمادگی برای مهاجرانی که از پاکستان اخراج شده‌اند را در کابل دارند.

این در حالی‌ست که بیش از هفت هزار مهاجر افغان که به گونه‌ی اجباری از پاکستان اخراج شده‌اند، گفته‌اند اعضای خانواده‌های شان در پاکستان مانده‌اند.

مهاجران اخراج شده که در میان آنان زنان و کودکان نیز شامل است نگران سرنوشت خانواده‌های شان در پاکستان هستند و می‌گویند که هیچ اطلاعی از آنان ندارند.