کودتای هفتم ثور سبب قدرت‌گیری حزب دموکراتیک خلق افغانستان و سقوط نخستین نظام جمهوری در کشور شد.

این رویداد پیامد‌های زیادی را بر زندگی مردم افغانستان بجا گذاشته و به باور سیاست‌گران، پس از آن در بیش از چهار دهه گذشته در افغانستان نظام پایداری شکل نگرفت.

سلیم پیگیر آگاه مسایل سیاسی گفت: «بعد از کودتای سردار محمد داوود خان دیگر نظام پایداری در افغانستان به وجود نیامده، چرا اول این‌که برایش بستر سازی نشده است و دوم از ایدولوژی‌های خارجی استفاده شده است.»

حاکمیت نظام کمونیستی عاری از درد سر نبود و پس از قدرت‌گیری آنان در افغانستان در میان رهبران این حزب نیز اختلاف به میان آمد.

خلیل احمد نادم آگاه مسایل نظامی گفت: «دست حفیظ‌الله امین در همین اختلافات بالا بود و بلاخره منجر به این شد که پرچم از قدرت حذف کنند، یک تعداد را تبعید کنند به‌شمول ببرک کارمل، داکتر نجیب‌الله و یک تعداد دیگر را به بهانه جنرال شاهپور و علی اکبر را به زندان انداخته و زیادتر آنان را کشتند.»

سرنگونی این نظام راحت نبود و در ده سال جنگ میلیون‌ها تن از کشور  آواره و صدها هزار تن دیگر نیز کشته شدند؛ اما برای جلوگیری از تکرار چنین واقعات در کشور چه باید شود؟

معین گل سمکنی آگاه مسایل سیاسی گفت: «ما باید هر وقت دوران حزب دموکراتیک خلق افغانستان را به حیث الگو در امروز و در آینده باید کار گرفته شود، حکومت یک حزبی، تک نظریه‌یی هیچ امکان ندارد که در افغانستان روی کار شود و به مردم سهولتی را به وجود آورد.»

از هفتم ثور بیش از ده حکومت در افغانستان روی‌کار آمده‌اند و در واپسین رویداد در ۲۴ اسد  ۱۴۰۱هجری خورشیدی پس از فروپاشی نظام جمهوری، امارت اسلامی برای بار دوم حاکمیت افغانستان را برعهده گرفت.