دوازدهم ربیع‌الاول با میلاد حضرت محمد مصطفی، پیامبر بزرگ اسلام (ص) برابر است.

در این روز، برخی از عالمان دین در پایتخت بر پیروی از راه و روش پیامبر بزرگ اسلام تأکید می‌ورزند.

آنان می‌گویند با چشم به جهان گشودن پیامبر اسلام، جهالت از بین رفت و اخوت، وحدت و برادری جای آن را گرفت.

مبارز عالم دین گفت: «میلاد نبی (ص) یک نعمت بزرگ برای امت مسلمان است. خداوند (ج) لطف بزرگی کرد که پیامبر (ص) را به عنوان رحمت به این دنیا فرستاد. شکرگزاری از این نعمت بر تمام امت واجب است تا به یاد رسول‌الله (ص) و به مناسبت آمدن آن حضرت، خوشحالی خود را ابراز کنند.»

شماری دیگر از عالمان دین، شخصیت و زندگی حضرت محمد مصطفی (ص) را از هر بعد یک الگو برای بشریت می‌دانند و می‌گویند که پیامبر بزرگ اسلام دارای اخلاق نیکو بود و با کوچک و بزرگ با شفقت و مهربانی رفتار می‌کرد.

حسیب‌الله حنفی عالم دین گفت: «تمام زندگی نبی (ص)، چه در باره اخلاقیات، چه زندگی اجتماعی، سیاسی و یا فرهنگی، تنها یک الگو برای بشریت است.»

برخی از باشنده‌گان کابل می‌گویند که از این روز همه‌ساله با گرفتن مراسم ختم و خیرات گرامی‌داشت می‌کنند.

میرسردار باشنده کابل گفت: «وظیفه مسلمانان است که اگر هزار سال دیگر هم بگذرد، ۱۴۰۰ سال که گذشته است و اگر ۱۴۰۰ سال دیگر هم بگذرد، باید این روز را تجلیل کنند، زیرا محمد (ص) پیشوای ما است و دین ما است و باید این روز را جشن بگیریم.»

صبغت‌الله باشنده کابل گفت: «اکثرا در مساجد و تمام خانه‌هایی که هستند، خیرات و صدقه می‌کنند و این روز را یک روز خوب می‌پندارند.»

حضرت محمد (ص) در دوازدهم ربیع‌الاول سال ۵۷۰ یا بنا بر برخی روایات، در سال ۵۷۱ میلادی چشم به جهان گشود.

پیامبر بزرگ اسلام در چهل‌سالگی به پیامبری مبعوث شد و پس از ۲۳ سال پیامبری، در سن ۶۳ سالگی از جهان رحلت کرد.