شماری از نقره فروشان در پایتخت از کم‌رنگ بودن بازار کار شان شکایت می‌کنند و از امارت اسلامی می‌خواهند که زمینه صادرات نقره به بیرون از کشور را فراهم بسازد.
عصمت که از ۲۰ سال به این‌سو در گوشه‌ای از پایتخت سرگرم فروش نقره است، می‌گوید که بازار کار او این‌روزها از رونق خوبی برخوردار نیست.
او این هنر را از پدرش آموخته و تنها نان‌آور خانواده ۱۱ نفری خود است.
عصمت رشید به طلوع‌نیوز گفت: « صادرات و واردات که شود ما می‌توانیم که مواد خام تهیه کنیم. باید برای ما زمینه ویزه فراهم شود، تا با کشورهایی مانند پاکستان، ایران و دیگر کشورهای جهان بتوانیم آزادانه و با جوازی که اریم، ویزا دریافت کنیم.»
محمد اکرم فروشنده گفت: «باید مالیات بر واردات کاهش یابد تا بتوانیم محصولات خود را به شکلی بهتر در بازار عرضه کنیم. همچنین، برای صادرات محصولات ما، مانند سنگ‌های قیمتی یاقوت، لاجورد و زمرد، باید اجازه داده شود تا کار های ما خوب شود.»
یقین علی فروشنده دیگر گفت: « از دولت می‌خواهیم با ما هم‌کاری کند تا تولیدات خود را به خارج صادر کنیم ودر نمایشگاه‌های خارج به نمایش بگذاریم.»
در همین حال، اتاق تجارت و سرمایه‌گذاری بر پشتیبانی از صنعت نقره‌سازی در کشور تاکید می‌ورزد.
خانجان الکوزی عضو هیات مدیره اتاق تجارت و سرمایه‌گذاری گفت: «باید معادن نقره را شناسایی کرده و برای سرمایه‌گذاری در استخراج آن اقدام کنیم. تا زمانی که این کار صورت گیرد، نیاز است نقره مورد نیاز از کشورهای دیگر، به‌ویژه روسیه و ایران، تأمین شود. همچنین، باید زرگرانی که در این حرفه فعالیت دارند، حمایت و تشویق شوند»
نقره یکی از فلزات گران‌بها در کشور بوده، که از هزارن سال پیش تاکنون از آن کار گرفته می‌شود. کاربرد نقره در افغانستان نه تنها بخشی از سنت‌ها و فرهنگ محلی بوده بلکه نشان‌دهنده‌ی ارتباطات فرهنگی و تجاری این سرزمین با دیگر مناطق جهان است.