با وجود عدم به رسمیت شناخته شدن حکومت سرپرست افغانستان در سال ۱۴۰۳، امارت اسلامی توانست روابط خود را با کشورهای مختلف گسترش دهد.

امارت اسلامی در این سال تلاش کرد تا موقعیت خود را در سطح بین‌المللی با معرفی سفیران جدید به کشورهای ازبیکستان و امارات متحده عربی، بازگشایی سفارت‌ها و افزایش تعداد نمایندگی‌های سیاسی فعال، تقویت کند.

در نزدهم میزان، عبدالغفار بحر اعتبارنامه خود را به وزیر خارجه ازبیکستان سپرد و بدرالدین حقانی نیز در هشتم ماه قوس اعتبارنامه‌اش را به رییس دولت امارات متحده عربی تحویل داد.

افزون بر این، کشورهای ایتالیا و نیکاراگوا نیز سفیران غیرمقیم خود را به افغانستان معرفی کردند. صبرینا اوگلینی از سوی ایتالیا و مایکل کمپل توسط نیکاراگوا معرفی شدند. ایتالیا در ششم ماه عقرب و نیکاراگوا در دوم سرطان، نمایندگان خود را به افغانستان فرستادند.

از مهم‌ترین مسایل دیگر در سیاست خارجی امارت اسلامی، بازگشایی سفارت عربستان در کابل و معرفی دیپلمات‌ها به کشورهایی چون قزاقستان، هند و عمان بود. به این ترتیب، شمار نمایندگی‌های سیاسی فعال امارت اسلامی در کشورهای خارجی به بیش از ۴۰ نمایندگی افزایش یافت و شمار نمایندگی‌های سایر کشورها در کابل نیز به عدد ۲۰ نزدیک شد.

علی‌رضا بیکدلی سرپرست سفارت ایران در کابل در بیستم دلو ۱۴۰۳ گفت: «با وجود عزم و اراده مقام‌های بلندپایه دو کشور ما برای ارتقای روابط جمهوری اسلامی ایران با افغانستان در چارچوب همسایگی، سال پیشرو ان‌شاءالله سال موفق‌تری در ارتقای روابط و منافع متقابل مفید خواهد بود.»

در این میان، قرغیزستان دومین کشور پس از قزاقستان، نام امارت اسلامی را از فهرست ممنوعه خود حذف کرد. این کار هم‌چنان از سوی روسیه نیز مورد توجه قرار گرفته؛ اما تا اکنون اقدامی از سوی این کشور صورت نگرفته است.

ضمیر کابلوف نماینده ویژه روسیه برای افغانستان در ۱۴ میزان ۱۴۰۳ گفت: «تصمیم اصولی در مورد این موضوع توسط رهبری عالی روسیه گرفته شده است، اما این روند باید در چارچوب قانون روسیه انجام شود. این کار نیازمند کار دقیق وکیلان، پارلمان و سایر نهادها است تا اطمینان حاصل شود که این روند به همان شیوه تکمیل می‌شود.»

در سال ۱۴۰۳، مقام‌های امارت اسلامی نیز به کشورهای منطقه سفر کردند. این سفرها شامل سفرهای مقام‌های بلندپایه مانند وزیر خارجه، وزیر دفاع، وزیر داخله و سایر سرپرست‌وزیران به کشورهای همسایه بود.

امیرخان متقی سرپرست وزارت خارجه در ۲۶ حوت ۱۴۰۳ گفت: «سیاست متوازن به این معناست که برای خشنودی یک کشور با کشور دیگر نمی‌جنگیم و برای رضایت یک کشور، با کشور دیگری مخالفت نمی‌کنیم. ما خواهان روابط عادی با همه کشورها هستیم.»

افغانستان میزبان شماری از مقام‌های مهم خارجی نیز در سال ۱۴۰۳ بود. نخست‌وزیر ازبیکستان، نماینده ویژه سازمان همکاری اسلامی، معاون سیاسی دبیرکل سازمان ملل متحد، دبیرکل شورای امنیت روسیه و وزیر خارجه ایران از جمله شخصیت‌های مهمی بودند که به کابل سفر کردند.

سیدعباس عراقچی وزیر خارجه ایران در هشت دلو درباره سفر به افغانستان گفت: «همیشه از تحولات در افغانستان تاثیرات جدی پذیرفتیم. بنابر این طبیعی است که نسبت به سرنوشت کشور همسایه ما، نسبت به تحولاتش و نسبت به سیاست‌هایش حساس باشیم و بتوانیم مدیریت کنیم.»

در سطح جهانی نیز نشست‌های مختلفی با محوریت افغانستان برگزار شد. نشست‌های گروه کاری سازمان ملل برای افغانستان، نشست‌های نمایندگان ویژه کشورها در روند دوحه و ششمین نشست فارمت مسکو، از جمله مهم‌ترین نشست‌هایی بودند که در این سال برگزار شدند.

سرگئی لاروف وزیر خارجه روسیه در ۱۳ میزان ۱۴۰۳ گفت: «گفت‌وگوی عمل‌گرایانه بین مسکو و کابل ضروری است. ما معتقدیم که حفظ گفت‌وگوهای سازنده با دولت فعلی افغانستان به نفع امنیت، توسعه اقتصادی و دستیابی به همبستگی ملی در این کشور است.»

در همین حال شورای امنیت سازمان ملل متحد پنج نشست پیرامون اوضاع افغانستان برگزار کرد. در نهایت، ماموریت هیات معاونت سازمان ملل در افغانستان (یوناما) برای یک سال دیگر تمدید شد.

دوروتی شی نماینده ایالات متحده در سازمان ملل متحد در ۲۸ حوت ۱۴۰۳ گفت: «ما از یوناما می‌خواهیم که تلاش‌های خود را برای ارتقای برخورداری افغان‌ها از حقوق بشر، به‌ویژه برای زنان و دختران، تقویت کند. ما از کار یوناما برای کمک به رسیدگی به بحران گسترده انسانی و ثبات اقتصاد حمایت می‌کنیم.»

در نهایت، سیاست ناروشن ایالات متحده در برابر حکومت سرپرست افغانستان هم‌چنان یک چالش است. رییس‌جمهور تازه امریکا بارها از نحوه خروج این کشور از افغانستان و وضعیت پایگاه‌های نظامی انتقاد کرده است. در مقابل، امارت اسلامی هرچند خواستار روابط نیک با ایالات متحده است، اما دانلد ترمپ را متهم به نداشتن اطلاعات صحیح در مورد افغانستان کرده است.