در میان گروهی از متقاعدان، غلام حضرت، مرد کهن‌سالی است که بیش از ده سال عمرش را صرف خدمت در اداره شهرداری کابل کرده است.

او می‌گوید که با کراچی دستی‌اش روزگارش را به پیش می‌برد.

غلام حضرت، متقاعد گفت: «کثافت‌ها را جمع می‌کنم، ۱۲۰۰ کرایه اتاق می‌دهم. شب و روزم همین‌طور می‌گذره. تنها چیزی‌که داشتم، همو تقاعدی بود؛ دیگه هیچ درآمدی ندارم.»

محمد صابر، متقاعد دیگر نیز افزود: «خود امیر امارت اسلامی یک فرمان را صادر کرد. از آن فرمان پنج ماه می‌گذرد که در شهر کابل از طرف اداره‌ها تطبیق نشده‌ است.»

در سوی دیگر، شماری دیگر از متقاعدان به دنبال یافتن روزنه‌ای از بهر پرداخت حقوق متقاعدی‌شان در پشت در خزینه تقاعد گردهم آمده‌اند.

آنان از امارت اسلامی خواستار پرداخت فوری حقوق‌شان هستند.

محمد طاهر، متقاعد گفت: «چهار سال است که ما دروازه به دروازه تک‌تک می‌زنیم. مدت پنج ماه می‌شود که فرمان صادر شده اما تا هنوز تطبیق نشده، مشکلات ما بی‌نهایت زیاد است.»

عبدالمجید، متقاعد: «تقاعد ما مردم مظلوم، غریب و ریش سفید که مرض قلبی و مرض شکر دارد، باید داده شود. همه‌گی بینوا و دربه‌در هستند. آرزوی ما از امارت اسلامی این‌ست که تقاعد ما داده شود.»

با آن‌که امارت اسلامی به‌تازگی زمان دقیق پرداخت حقوق متقاعدان را اعلام نکرده، اما پیش از این، رهبر امارت اسلامی در تاریخ اول جدی ۱۴۰۳ خورشیدی با صدور فرمانی به ستره محکمه دستور داد تا برای یافتن راه‌حلی بر بنیاد شریعت و قانون جهت پرداخت حقوق متقاعدان، محکمه ویژه‌ای برگزار کند.