شماری از متقاعدان یک‌بار دیگر از بهر پرداخت نشدن حقوق‌شان دست به گردهمایی زده‌اند.

متقاعدانی‌که هر یک بیش از سی تا چهل سال از عمر خود را صرف خدمت در ارگان‌های دولتی کرده‌اند، هر هفته با چهره‌هایی آشفته و نگاه‌هایی سرگردان، در پی روزنه‌ای برای دریافت حقوق تقاعدی خود، در پیش‌خزینهٔ متقاعدان گرد هم می‌آیند.

در میان این جمع متقاعدان، بوری‌قل ۶۵ ساله بیش از سی سال عمرش را وقف خدمت در ارگان‌های دولتی کشور کرده است.

او می‌گوید که روزگاری به امید ساختن آینده‌ای بهتر برای نسل‌های بعدی کار می‌کرد، اما اکنون خودش با چالش‌های دشوار اقتصادی روبه‌رو است. 

بوری قل، متقاعد، از چالش‌هایش چنین می‌گوید: «ما در خانه یک پسر داریم مستری‌گری می‌کند اگر چیزی پیدا کند صد یا دو صد افغانی میاورد دیگر ما هیچ عایدی نداریم. شش هفت سر عیال نان‌خور هستیم. خود از پول همین تقاعد نان فراهم میکردم. پنج سال که ما تقاعد گرفته نمی‌توانیم ما نان هم داده نمی‌توانیم از کرایه خانه هم قرض دار هستیم."

شماری دیگری از متقاعدان از عدم پرداخت حقوق متقاعدی‌شان پیش در خزینه تقاعد دست به گردهمایی زده‌اند و خواستار پرداخت فوری حقوق‌شان از سوی امارت اسلامی هستند.

حبیب‌الله، متقاعد، گفت: «ما از وزیر مالیه و رییس تقاعد خواهش داریم که هرچه زودتر پُشت کار‌های‌مان بگردند. همه بیچاره‌ها قرضدار و وامدار استند. اکثریت متقاعدانی را که این‌جا هستند پیاده می‌گردند." 

عبدالحکیم، متقاعد دیگر افزود: «شخصن خودم چهار یا پنج نان پیدا می‌کنم و به خانه می‌برم. روز ما با همان می‌گذرد."

این متقاعدان پیش از این نیز بارها با رفتن به پشت در خزینه تقاعد، وزارت مالیه، محکمه و یوناما خواستار پرداخت حقوق متقاعدی‌شان شده اند، اما حکومت سرپرست به تازه‌گی درباره زمان پرداخت حقوق متقاعدان چیزی نگفته است.