حمله‌ها بر شیعیان در کشور، از هشت سال پیش آغاز شده‌اند؛ اما این حمله‌ها در سه سال اخیر افزایش یافته‌اند و مسؤولیت بسیاری از این حمله‌ها را هم، گروۀ داعش پذیرفته‌است.
در این مدت، تنها در ده حمله از این دست در کابل، ۴۳۵ تن جان باختند و ۹۷۰ تن دیګر زخمی شدند.
برای نخستین بار، به روز پانزدهم قوس سال ۱۳۹۰هجری خورشیدی بود که شیعیان افغانستان، در هنگام برگزاری مراسم عاشورا در زیارت گاه ابوالفضل در کابل آماج یک حملۀ انتحاری قرار گرفتند.
در این حمله، بیش از ۵۰ کشته و بیش از ۱۶۰ زخمی دیگر زخمی شدند.
• حمله انتحاری بر جنبش روشنایی - ۲ اسد ۱۳۹۵
نزدیک به ۹۰ کشته و بیش از ۳۰۰ زخمی
• حمله بر مراسم محرم در زیارت‌گاه سخی - ۲۱ میزان ۱۳۹۵
پانزده کشته و نزدیک به ۴۰ زخمی
• حمله بر مراسم اربعین در مدرسه باقرالعلوم - اول قوس ۱۳۹۵
نزدیک به ۳۰ کشته و بیش از ۴۰ زخمی
• حمله انتحاری بر مسجد امام زمان در خیرخانه - ۳ سنبله ۱۳۹۶
نزدیک به ۳۰ کشته و بیش از ۸۰ زخمی
• حمله انتحاری بر مسجد امام زمان دشت برچی - ۲۸ میزان ۱۱۳۹۶
نزدیک به ۴۰ کشته و در حدود ۵۰ زخمی
• حمله انتحاری بر مراسم نوروز در زیارت‌گاه سخی - اول حمل ۱۳۹۷
نزدیک به ۳۰ کشته و در حدود ۲۰ زخمی
• حمله بر مرکز توزیع شناسنامه در غرب کابل - ۲ ثور ۱۳۹۷
نزدیک به ۷۰ کشته و در حدود ۱۲۰ زخمی
• حمله انتحاری بر مرکز آموزشی موعود - ۲۴ اسد ۱۳۹۷
نزدیک به ۵۰ کشته و در حدود ۷۰ زخمی
• حمله انتحاری بر باشگاه ورزشی میوند - ۱۴ سنبله ۱۳۹۷
بیش از ۳۰ کشته و در حدود ۹۰ زخمی
اما با گذشت هشت سال دیده می‌شود که چنین حمله‌ها، بارها تکرار شده‌اند. بیشتر این حمله ها، در تابستان ها و هنگام برگزاری مراسم مذهبی رخ داده اند.
در سال‌های نخست، هیچ گروهی مسؤولیت انجام این حمله ها را نمی پذیرفت؛ اما اکنون، داعش از دخالتش در این حمله ها بیشتر سخن می گوید.
گلبدین حکمتیار، رهبر حزب اسلامی دربارۀ این‌که چه کسانی پشت این حمله‌استند، گفت: «پشت همه این ها، دست دشمنان اسلام است. همان هایی که می خواهند شیعه و سنی را به جنگ بیندازند؛ همان هایی که می خواهند ملا و مکتبی را به جنگ بیندازند؛ همان هایی که می خواهند مجاهد و غیرمجاهد را به جنگ بیندازند.»
اما سخت ترین انتقادی که در این سال ها در این زمینه بر حکومت های افغانستان وارد بوده است، بررسی نشدن این رویدادها و جلوگیری از تکرار آن ها دانسته می شود.
بزرگ ترین حمله یی که در این سال ها، در آن بیشتر شیعیان در کابل قربانی داده اند، حمله دوم ماه اسد سال ۱۳۹۵ که بر جنبش روشنایی انجام شد.
با این حال، چگونه گی این حمله همانند رویدادهای دیگر از این دست، پوشیده ماند و به گفته اعضای این جنبش، هیچ نهادی در این باره، به آنان جزییات را نداد.
داوود ناجی، عضو شورای مردمی جنبش روشنایی بیان داشت: «حتا آدم را مشکوک می کند که نکند که واقعاً چیزی به نام ستون پنجم فعال باشد و یا کاسه یی زیر نیم کاسه باشد. حداقل مشاهدات نشان می دهند که هیچ پیگیری نمی شود، هیچ مجازاتی در این زمینه صورت نمی گیرد و هیچ یک از پرونده ها، متاسفانه بررسی نشده است.»
فوزیه کوفی، عضو پیشین مجلس نماینده‌گان نیز افزود: «یک فاصله اجتماعی، یک فاصله قومی، یک فاصله مذهبی را می تواند در اجتماع، در بین مردم ایجاد کند. حکومت مکلفیت دارد که تمام این حوادث را تحقیق کند، بررسی کند و نتیجه تحقیقات خود را به مردم افغانستان، به شکل شفاف، بگوید.»
آماج قرار گرفتن دسته‌های مشخصی از شهروندان افغانستان، از سوی گروه‌های هراس افگن، بیشتر از هرچیزی، این نگرانی را به میان آورده است که این رویدادها، بر آنچه که سال ها تلاش از بهر هم گرایی اقوام و مذاهب در این کشور گفته می شود، اثرهای ناگواری برجا بگذارد. چیزی که به باور آگاهان و مردم، حکومت ها در این کشور باید آن را جدی بگیرند و پرداختن به این مشکل را در اولویت های شان جا بدهند.