خانواده‌های قربانیان حمله‌های انتحاری امروز، مسؤولان امنیتی به ویژه رهبران حکومت وحدت ملی را به کوتاهی در تأمین امنیت شهروندان کشور می‌کنند.
این خانواده‌ها می‌گویند که خانواده‌ها و فرزندان رهبران و مقام‌های بلندپایۀ حکومت در بیرون از افغانستان به‌سر می‌برند و این مقام‌ها درد و زجر خانواده‌هایی را که اعضای شان را در حمله‌های هراس‌افگنانه از دست می‌دهند، درک نمی‌کنند و به همین خاطر در تأمین امنیت شهروندان بی‌پروایی می‌کنند.
ابراهیم، از نزدیکان یکی از قربانیان حمله‌های انتحاری امروز در کابل است: «بچۀ کدام رهبر تاکنون [در این گونه رویدادها] کشته شده‌است؟ بچۀ کدام رهبر در جبهه شهید و یا کشته شده‌است؟»
محمدذاکر نیز یکی از نزدیکانش را در حمله‌های انتحاری امروز از دست داده‌است: «سال‌هاست که ما همین‌طور شهید می‌دهیم. هیچ وقت تو [رییس‌جمهور] رهبر واقعی نبودی! این حکومت تو هم که تاکنون وجود دارد، ما ده‌ها هزار شهید دادیم [برای سرپا نگهداشتنش].»
در یک انفجار ماین و دو حملۀ انتحاری پیش از چاشت امروز در حوزه‌های شانزدهم و نهم شهر کابل، دست‌کم یازده غیرنظامی جان باختند و بیش از چهل تن دیگر زخمی شده‌اند.
مسؤولیت حملۀ انتحاری در حوزۀ نهم را گروه طالبان به عهده گرفته‌است.
انفجار و حملۀ انتحاری در حوزه شانزدهم، بر یک موتر حامل کارمندان وزارت معادن و پترولیم انجام شدند – پنج زن و یک کودک در میان جان باخته‌گان این دو رویداد استند.
از این میان، یک مادر با دخترش که کارمندان وزارت معادن بودند نیز یک‌جا، در رویدادهای هراس‌افگنانۀ جان باختند.
اسماعیل که تنها دونیم سال داشت نیز در حمله بر موتر کارمندان وزارت معادن پترولیم جان باخت و عالیه، مادرش به شدت زخم برداشته‌است و هنوز هم بیهوش است.
نزدیکان عالیه، می‌گویند که عالیه کارمند ریاست منابع بشری وزارت معادن بود و با همسر و کودکانش یک سال پیش از ترکیه اخراج شده بودند.
شریفه، یکی از نزدیکان عالیه گفت که این بانو دو فرزند هفت ساله و چهار ساله دیگر نیز دارد: «[نشست] دوحه چه فایده کرد؟ نتیجه‌اش این است!»
به گفتۀ مسؤولان شفاخانه‌ها، تمامی جان باخته‌گان و زخمیان این حمله‌ها غیر نظامیان استند. این مسؤولان می‌گویند که چهار تن از زخمیانی‌که به شفاخانۀ وزیر محمد اکبر خان انتقال داده شده‌اند، وضعیت شان وخیم است.