کشتهشدن تیتسو ناکامورا، رییس نهاد خیریۀ جاپانی «پیاماس» با واکنشهای زیادی بههمراه شدهاست و شهروندان کشور در شهرهای مختلف یاد اورا با برگزاری مراسمهای شمعافروزی گرامی داشتند.
محبوبیت تیتسو ناکامورا از کجا میآید و چرا شهروندان افغانستان از کشتهشدن این پزشک جاپانی، اینقدر ناراحت شدهاند. او چه کارهایی را در ننگرهار، محل فعالیتش، انجام دادهاست.
تیتسو ناکامورا، بخش بزرگ از زندهگیاش را وقف بهبود زندهگی افغانها به ویژه باشندهگان ولایت شرقی ننگرهار کرد.
او یازده سربند و آبرو را برای مهار آب کنر ساخت تا از این آب برای سرسبزی و کشاورزی بخش بزرگ زمینها در ننگرهار استفاده شود.
مهندسان نهاد پیاماس، میگویند که ناکامورا در حفر ۱۵۰۰چاه عمیق و فراهمسازی آب نوشیدنی برای ۶۵۰هزار تن در ننگرهار نیز کمک کرد.
ایجاد دو مسجد و دو شفاخانه از کارهای دیگر او در شرق کشور استند.
ناکامورا به تازهگی کار ساخت کانال دوم «مروارید» را با هزینۀ پانزده میلیون دالر در ولسوالی خیوۀ ننگرهار آغاز کرده بود، اما پیش از گشایش این پروژه کشته شد.
حلیم و صورت میر، از بزرگان اقوام در ننگرهار که از سیزده سال بدینسو ناکامورا را در عملیسازی پروژههای همهگانی در این ولایت همراهی کردهاند، نبود ناکامورا را ضایعۀ بزرگ میدانند: «همه از جانباختن او ناراحت استند؛ بزرگان و کودکان. »
محمدالله، باشندۀ دیگر ننگرهار است که میگوید بیشتر از ده سال بدینسو در زمینهاییکه ناکامورا برای آبیاری آن زمینهسازی کرده بود، کشاورزی میکند. او نگران است که پس از این، سرنوشت او و دهها کشاورز دیگر چه خواهد شد: «برای مردم زمینۀ کار فراهم کرد؛ او کانال را ساخت و در بخش زراعت برای مردم زمینۀ کار فراهم کرد.»
ناکامورا به نام «کاکا مراد» در میان باشندهگان ولایت ننگرهار مشهور بود. او در ماه اکتوبر سال جاری میلادی به پاس کارهای انساندوستانهاش، شهروندی افتخاری افغانستان را از سوی رییسجمهور افغانستان دریافت کرد.
باشندهگان ولایت ننگرهار، گفتههای ناکامورا را به یاد دارند که او افغانستان را همچون زادگاهش دوست میداشت و بارها به آنها گفته بود که «خارجیها میروند و این وطن برای ما و شما است؛ باید زحمت بکشیم و این وطن را بسازیم.»
امین شاه، باشندۀ ننگرهار گفت: «او برای مهار آب که به پاکستان نرود کار کرد تا افغانستان آباد شود.»
حشمتالله فضلی، دانشجو نیز اظهار داشت: «همرای ما بسیار همکاری میکرد، پوهنتون ما میآمد و محصلین را بخاطر کارهای عملی به ساحه میبرد.»
ناکامورا به تازهگی با روی دست گرفتن پروژۀ دوم «مروارید» در ولسوالی خیوه که بیشتر از پانزده میلیون دالر هزینه میگرفت، میخواست از سرازیرشدن بیشتر آب دریای کنر به پاکستان جلوگیری کند و با این آب زمینهای ننگرهار را آبیاری کند، اما به این هدفش نرسید.