Skip to main content
تازه‌ترین خبرها
تصویر بندانگشتی

خواست باشنده‌گان محل: اردوگاه گرین ولیج از محل مسکونی انتقال یابد

پس از حمله مرگبار دوشنبه شب بر یک اردوگاه شهروندان خارجی در منطقه حوزه نهم شهر کابل، باشنده‌گان محل خواستار انتقال این اردوگاه از این منطقه شده‌اند.

باشنده‌گان محل حکومت را به ناتوانی در تأمین امنیت پایتخت متهم نموده و می‌گویند که وجود اردوگاه‌های شهروندان خارجی در محلات مسکونی باعث آسیب‌پذیری بیشتر مردم می‌شوند.  

وجود اردوگاه شهروندان خارجی در محل مسکونی پس از آن خشم مردم را برانگیخت که دوشنبه‌شب طالبان اردوگاه گرین ولیج را، که شهروندان خارجی در آن بودوباش دارند، با یک موتر پر از مواد منفجر آماج قرار داد.

در این حمله چهار تن کشته شدند و ۱۱۴ تن دیگر زخم برداشته‌اند. بیشتر زخمیان این حادثه مردم محل استند و در میان آنان شماری از کودکان نیز به چشم می‌خورند.

زمری، باشندۀ محل، گفت: «این مردم بسیار فقیر و بیچاره مردم شدند، دیگر توان ندارند. از دست همین کمپ، به لک‌ها خساره به هر خانه می‌رسد، هر جوان از هر خانه از بین رفته.»

محمد عظیم، باشندۀ محل، گفت: «این کمپ را ما حریق می‌کنیم، هر سال ما این‌جا تلفات می‌دهیم.»

بیشتر خانه‌های اطراف این اردوگاه ویران شده‌اند و شیشه‌های خانه‌ها تا فاصله‌های دور شکسته‌اند.

غلام دستگیر، باشندۀ محل، گفت: «ما تمام شب به دو زانو شیشتیم از خنک. تمام فامیل در سردی، حالا پلاستیک آوردیم بند کردیم.»

اردوگاه گرین ولیج بیش از ده سال پیش در منطقه قابل‌بای در حوزه نهم شهر کابل ایجاد شده است و در این مدت به گفته وزارت امور داخله، چهار بار آماج قرار گرفته است.

تنها از یک خانواده چهارده تن در این حمله زخم برداشته‌اند. مریم نُه ماهه کوچکترین عضو این خانواده سرش آسیب دیده است.

اکنون مریم در شفاخانه صحت طفل بستر است و مادر زخمی وی از وی پرستاری می‌کند.

وحیده، مادر مریم، گفت: «شیشه‌ها سر ما ریخت. خودم، چهار دخترم، شوهرم، خشو و خسرم، و شش ننویم، همه تکه و زخمی استیم.»

شهناز، زن پیری که در حمله دوشنبه شب زخم برداشته است، اکنون در شفاخانه صحت طفل از نواسه‌اش که نیز در این حمله زخم برداشته است، پرستاری می‌کند.

شهناز گفت: «بر روی او دست کشیدیم، از سرو رویش خون می‌چکید.»

مسوولان شفاخانه صحت طفل می‌گویند که سی کودک زخمی به این شفاخانه انتقال یافته‌اند.

شماری از زخمیان به شفاخانه وزیر محمد اکبر خان انتقال یافته‌اند. زخمیانی که در حالت بی‌هوشی بسر می‌برند، از طریق لیت به منزل چهارم این شفاخانه انتقال داده می‌شوند. اما هر دو لیف از چند روز پیش از کار افتاده‌اند و انتقال زخمیان به منزل چهارم از راه‌پله، مشکل دیگریست که پرستاران و پزشکان از آن شکایت دارند.

ایمل، یک تن از زخمیان این حادثه در واکنش به این حمله، گفت: «این کار را که می‌کنند از انسانیت نیست، بیخی کاری است که حیوان هم نمی‌کند.»

در حمله دوشنبه شب، وحید یکی از باشنده‌گان محل، یک برادرش را از دست داد و برادر دیگرش به شدت زخمی شده است.

وحید گفت: «یک برادرم شهید شد در شفاخانه که بردیمش جان داد. بردند که دفن‌اش کنند. یک برادر دیگرم  وضعش بسیار خراب است، به بسیار واسطه به شفاخانه امنیت بردیم‌اش.»

حیات‌الله نیز از دیگر باشنده‌گان این محل است که یک برادرش که چهار ماه از ازدواجش می‌گذشت، جان باخته است.

حیات الله گفت: «برادر خود را کش کردم، هر چه تکان‌اش دادم هیچ حرکت نکرد. رویش را که دور دادم، چهره‌اش پارچه پارچه شده بود.»

خواست باشنده‌گان محل: اردوگاه گرین ولیج از محل مسکونی انتقال یابد

شماری از خانواده‌های که در اطراف اردوگاه گرین ولیج زنده‌‌گی می‌کنند از حکومت می‌خواهند که این اردوگاه را از میان خانه‌های مردم انتقال دهد.

تصویر بندانگشتی

پس از حمله مرگبار دوشنبه شب بر یک اردوگاه شهروندان خارجی در منطقه حوزه نهم شهر کابل، باشنده‌گان محل خواستار انتقال این اردوگاه از این منطقه شده‌اند.

باشنده‌گان محل حکومت را به ناتوانی در تأمین امنیت پایتخت متهم نموده و می‌گویند که وجود اردوگاه‌های شهروندان خارجی در محلات مسکونی باعث آسیب‌پذیری بیشتر مردم می‌شوند.  

وجود اردوگاه شهروندان خارجی در محل مسکونی پس از آن خشم مردم را برانگیخت که دوشنبه‌شب طالبان اردوگاه گرین ولیج را، که شهروندان خارجی در آن بودوباش دارند، با یک موتر پر از مواد منفجر آماج قرار داد.

در این حمله چهار تن کشته شدند و ۱۱۴ تن دیگر زخم برداشته‌اند. بیشتر زخمیان این حادثه مردم محل استند و در میان آنان شماری از کودکان نیز به چشم می‌خورند.

زمری، باشندۀ محل، گفت: «این مردم بسیار فقیر و بیچاره مردم شدند، دیگر توان ندارند. از دست همین کمپ، به لک‌ها خساره به هر خانه می‌رسد، هر جوان از هر خانه از بین رفته.»

محمد عظیم، باشندۀ محل، گفت: «این کمپ را ما حریق می‌کنیم، هر سال ما این‌جا تلفات می‌دهیم.»

بیشتر خانه‌های اطراف این اردوگاه ویران شده‌اند و شیشه‌های خانه‌ها تا فاصله‌های دور شکسته‌اند.

غلام دستگیر، باشندۀ محل، گفت: «ما تمام شب به دو زانو شیشتیم از خنک. تمام فامیل در سردی، حالا پلاستیک آوردیم بند کردیم.»

اردوگاه گرین ولیج بیش از ده سال پیش در منطقه قابل‌بای در حوزه نهم شهر کابل ایجاد شده است و در این مدت به گفته وزارت امور داخله، چهار بار آماج قرار گرفته است.

تنها از یک خانواده چهارده تن در این حمله زخم برداشته‌اند. مریم نُه ماهه کوچکترین عضو این خانواده سرش آسیب دیده است.

اکنون مریم در شفاخانه صحت طفل بستر است و مادر زخمی وی از وی پرستاری می‌کند.

وحیده، مادر مریم، گفت: «شیشه‌ها سر ما ریخت. خودم، چهار دخترم، شوهرم، خشو و خسرم، و شش ننویم، همه تکه و زخمی استیم.»

شهناز، زن پیری که در حمله دوشنبه شب زخم برداشته است، اکنون در شفاخانه صحت طفل از نواسه‌اش که نیز در این حمله زخم برداشته است، پرستاری می‌کند.

شهناز گفت: «بر روی او دست کشیدیم، از سرو رویش خون می‌چکید.»

مسوولان شفاخانه صحت طفل می‌گویند که سی کودک زخمی به این شفاخانه انتقال یافته‌اند.

شماری از زخمیان به شفاخانه وزیر محمد اکبر خان انتقال یافته‌اند. زخمیانی که در حالت بی‌هوشی بسر می‌برند، از طریق لیت به منزل چهارم این شفاخانه انتقال داده می‌شوند. اما هر دو لیف از چند روز پیش از کار افتاده‌اند و انتقال زخمیان به منزل چهارم از راه‌پله، مشکل دیگریست که پرستاران و پزشکان از آن شکایت دارند.

ایمل، یک تن از زخمیان این حادثه در واکنش به این حمله، گفت: «این کار را که می‌کنند از انسانیت نیست، بیخی کاری است که حیوان هم نمی‌کند.»

در حمله دوشنبه شب، وحید یکی از باشنده‌گان محل، یک برادرش را از دست داد و برادر دیگرش به شدت زخمی شده است.

وحید گفت: «یک برادرم شهید شد در شفاخانه که بردیمش جان داد. بردند که دفن‌اش کنند. یک برادر دیگرم  وضعش بسیار خراب است، به بسیار واسطه به شفاخانه امنیت بردیم‌اش.»

حیات‌الله نیز از دیگر باشنده‌گان این محل است که یک برادرش که چهار ماه از ازدواجش می‌گذشت، جان باخته است.

حیات الله گفت: «برادر خود را کش کردم، هر چه تکان‌اش دادم هیچ حرکت نکرد. رویش را که دور دادم، چهره‌اش پارچه پارچه شده بود.»

هم‌رسانی کنید