طالبان روز سهشنبه (۱۳ سنبله) در خبرنامۀ تأیید می‌کنند که جلال‌الدین حقانی عضو شورای رهبری طالبان به دلیل بیماری، درگذشت.
در خبرنامه آمده‌است که او از چندین سال به این سو، سخت بیمار و بستری بود.
حقانی در سال ۱۹۳۹ در روستای کاریزگی ولسوالی زدران ولایت پکتیا به دنیا آمده بود.
او در سال ۱۹۶۴ در دانشکدۀ دارالعلوم حقانی تحصیل کرد و در سال ۱۹۷۰ با درجه دکترا و لقب مولوی در پشاور پاکستان، فارغ گردید.
حقانی شهرت بزرگی را به عنوان فرمانده نظامی در جهاد ضد شوروی بین سال‌های ۱۹۷۹-۱۹۸۹ به دست آورد و ارتباط نزدیکی با پاکستان داشت و استخبارات امریکا و عربستان سعودی او را یکی از فرماندهان مسلح در جهاد ضد شوروی ساختند.
حقانی مسلط کامل به زبان عربی داشت و با داوطلبان جهادی عرب و شبکۀ القاعده، روابط طولانی داشت.
اولین پایگاه‌های القاعده در افغانستان در قلمروی زیر ادارۀ حقانی ساخته شد و او در مدیریت پول‌های عربستان سعودی برای جبهه ضد شوروی سابق، نقش مهم داشت.
هرچند او یکی از اعضای بنیان‌گذار طالبان نیست، اما در سال ۱۹۹۵، درست پیش از اینکه طالبان کابل را تصرف کنند، وفاداری خود را به این گروأ طالبان اعلام کرد و در رژیم طالبان به ویژه در جنگ شمال در برابر احمد شاه مسعود، فرمانده اتحاد شمال، نقش داشت.
پس از سقوط رژیم طالبان در سال ۲۰۰۱، او به مناطق مرزی افغانستان-پاکستان رفت و به فعالیت آغاز کرد.
او در بیشترین حملات علیه نیروهای ناتو، دولت افغانستان و در حملات بر نهادها و هوتل‌ها در شهر کابل، نقش داشت.
هرچند درسال ۲۰۱۵ میلادی نیز خبر مرگ او پخش شد و پس از آن هیچ خبری از او نبود.
در سال ۲۰۰۱ میلادی، او بیشتر مسؤولیت راه اندازی عملیات‌ها را به سراج‌الدین حقانی که پسر بزرگ او است، سپرد.
سراج‌الدین حقانی، بدرالدین حقانی، نصرالدین حقانی، محمد حقانی، عمر حقانی، عزیز حقانی و انس حقانی پسران او استند.