در ولایت پکتیا که زمانی هشت صد شهروند اهل هنود و سیک زنده گی می کردند، اکنون تنها سه تن از آنان در این ولایت باقی مانده اند.
این هندوها و سیک ها، می گویند که خانواده ها و دوستان آنان در نتیجه جنگ ها و خشونت ها در افغانستان، این کشور را ترک کرده اند.
جگمون سنگ چهل وهشت ساله، از سال ها به این سو با همسرش در شهرگردیز زنده گی می کند. او می گوید شماری از نزدیکانش می خواهند تا دوباره به زادگاه های شان در گردیز برگردند، اما خانه های شان ویران و زمین های شان غصب شده اند.
وی از حکومت می خواهد که زمینه برگشت آنان را فراهم کند.
جگمون سنگ در این باره به طلوع نیوز گفت: «دولت برای بودوباش ما جای بدهد. چیزی زیادی از دولت نمی خواهیم، نزدیکان ما آماده استند تا به کشور بازگردند.»
راچکش کمار سی وهفت ساله، از هندوهای دیگر در گردیز است. او می گوید که تنها زنده گی می کند و اعضای خانواده اش در هند استند. به گفته این باشنده گردیز، خانه های آنان درگریزغصب شده اند.
او می افزاید: «برای ما درمسال ساخته شود، از ما پرسان شود. جایدادهای ما غصب شده اند. من یک دکان را فروخته بودم و هنوزهم پولش را برایم نپرداخته اند.»
بسیاری از هندوها و سیک ها، در منطقه بالاحصار شهر گردیز زنده گی می کردند. اما شماری از خانه ها در این منطقه اکنون یا به کرایه گرفته شده اند و یاهم از سوی زورمندان غصب شده اند.
سید اشرف، باشنده گردیز گفت: «این جا درمسال داشتند. این جا خانه های شان بود، اما حالا خانه های شان را به کرایه داده اند یا هم غصب شده اند.»
نجم الدین، باشندۀ دیگر گردیز نیزز افزود: «این جا عبادت می کردند. به گونه مثال در روز های مذهبی شان شمع روشن می کردند، اما امروزه نیستند.»
در همین حال، یک عضو شورای ولایتی پکتیا از حکومت می خواهد تا به مشکلات این اقلیت غیرمسلمان کشور رسیده گی کند.
تاج محمد منگل، عضو شورای ولایتی پکتیا اظهار داشت: «هندوها و سیک های ما همانند دیگر باشنده گان پکتیا نا گزیر به مهاجرت شده اند. از حکومت می خواهیم تا زمینه آموزش، زنده گی و سهولت های دیگر را برای بازگشت آنان فراهم سازد.»
مقام های محلی در ولایت پکتیا اما در بارۀ فراهم سازی مکان برای بازگشت این شهروندان کشور، حاضر به گفت و گو با ما نشد.