باشنده‌گان روستای «آرزو» در حومۀ شهر غزنی، نیروهای ویژۀ ارتش را به بازداشت‌های بی‌موجب و بدرفتاری‌ها در این روستا متهم می‌کنند.
شماری از این روستاییان، ادعا دارند که از سوی نیروهای ویژۀ ارتش، برای چندین ساعت در خط نبرد نگه داری شده‌اند.
این باشنده‌گان روستای آرزو، به روز پنج‌شنبه با آمدن به شهر غزنی، در این باره دست به اعتراض زدند.
یکی از این معترضان گفت: «ساعت سه‌بجه شب در خانۀ ما داخل شدند. در را با سوته زدند، سر سیاه‌سرهای ما درون شده‌اند. نفر را کشیده و برده، دست‌هایش را بسته کرده‌اند. صد تا یک‌ونیم صد نفر را از هر خانه.»
سعیدالله، از آنچه که به‌گفتۀ خودش در بیش از بیست و چهار ساعت در بندبودن پیش نیروهای دولتی بر او گذشته است، قصه می‌کند: «ما را پیش می‌کرد، آن‌جا گفتیم ماین است قومندان صاحب، نبر ما را، گفت برو که سر ماین بالا شوی! خواهر و مادر مارا دشنام می‌داد.»
این مردان می‌گویند که حضور دوام‌دار طرف‌های درگیر در روستای‌شان، زنده‌گی را بر آنان دشوار ساخته است.
عبادالله، باشندۀ روستای آرزو اظهار داشت: «از ترس، با حیوانات در طویله زنده‌گی می‌کنیم. نه شب ما معلوم است، نه روز ما معلوم است!»
یک باشندۀ دیگر این روستا نیز افزود: «نه ما سر این حکومت اعتبار داریم، نه سر طالبش اعتبار داریم، ما را هردویش تباه کرده‌اند.»
وزارت دفاع ملی در این باره دیدگاهی به دست نمی‌دهد؛ اما مقام‌های محلی بر بررسی‌ها در این باره تأکید می‌ورزند.
وحیدالله جمعه‌زاده، سخن‌گوی والی غزنی بیان داشت: «بیشتر مخالفان مسلح دولت، با استفاده از خانه‌های مردم در برابر نیروهای امنیتی می‌جنگند. بعدش هم نیروهای امنیتی مجبور می‌شوند که یا آن بخش‌ها را با توپ‌خانه بزنند و یا خودشان به همان بخش‌های مردمی بروند.»
روستای آرزو در حومۀ شهر غزنی و در مسیر جاده‌یی واقع شده‌است که غزنی را به ولایت پکتیکا وصل می‌سازد. این بخش غزنی، همواره گواه نبردها میان نیروهای دولتی و طالبان بودهاست.