مقام‌های ارتش در حوزۀ غرب کشور، می‌گویند که حضور زنان در صفوف ارتش در این حوزه، افزایش یافته‌است.
بسیاری از این زنان، با پشت گذاشتن آموزش‌های مسلکی در قول اردوی ۲۰۷ ظفر در غرب کشور، شامل ارتش شده‌اند.
دگروال نذیر احمد سارک، فرماندۀ مرکز آموزشی قول اردوی ۲۰۷ظفر در هرات گفت که این زنان در مأموریت‌های نظامی و فعالیت‌های اداری نهادهای امنیتی نقش‌های چشم‌گیری دارند.
او در این باره افزود: «زنان و دخترانی که در قول اردوی ۲۰۷ ظفر جذب شده‌اند شامل افسران، بریدملان و سربازان می‌شوند که آموزش‌های خودرا به شکل معیاری پیش برده‌اند. اکثر این زنان و دختران با کامپیوتر آشنایی دارند و در بخش‌های اداری کار می‌کنند.»
در همین حال، شماری از زنانی که در ارتش خدمت می‌کنند، می‌گویند که با وجود محدودیت‌های اجتماعی و تهدیدهای امنیتی به کارهای شان در ارتش ادامه می‌دهند.
زهراگل پوپل، یکی از افسران ارتش در هرات گفت: «خانم‌ها توانایی‌های زیادی دارند و باید ظرفیت سازی شود. توانایی‌های زنان را باید دولت در نظر بگیرد. آروزی ما این است که در کشور صلح بیاید و ما زنان نظامی با لباس نظامی از خانه بیرون شویم و به راحتی به وظیفه خود بیاییم.»
نجیبه کریمی، افسر نیروهای مرزی در هرات نیز بیان داشت: «زنان و دختران در نخست که به نظامی میایند آشنایی زیادی ندارند، اما وقتی آموزش می‌بینند علاقه پیدا می‌کنند و تمرکز شان روی آموزش و بالابردن توانایی‌های شان در نهادهای امنیتی است.»
برخی از این بانوان، یک و یا چند عضو خانوادۀ شان را که در صفوف نیروهای امنیتی خدمت می‌کردند در جنگ از دست داده‌اند. آنان می‌گویند که دادن قربانی در جنگ ارادۀ شان را برای دفاع از کشور مستحکم تر ساخته است.
بختور ظریفی، یکی از این افسران است که می‌گوید شوهر و دو پسرش را در نبردها از دست داده‌است: «شوهر و دو پسر خودرا که نظامی بودند در جنگ از دست دادم. بخاطر دوست داشتن مردم و نظام و خدمت به افغانستان من هم به صفوف اردوی ملی آمدم و تا یک قطره خون داشته باشم در صفوف اردوی ملی خدمت می‌کنم.»