کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان روز دوشنبه (۱۳ عقرب) گفت که هنوزهم رویکردهای غیراخلاقی در برابر دختران و زنان، در نهادهای دولتی و غیردولتی، نگران کننده استند.
به گفتۀ این کمیسیون، چنین رویکردهایی، مانع مشارکت گسترده دختران و زنان، در این نهادها شده اند.
در این گزارش، با دو دختر جوانی گفتگو شده است که بارها به علت روبرو شدن با خواست‌های غیراخلاقی در نهادهای دولتی و غیردولتی، نتوانسته اند کاری به دست آرند.
دختر بیست‌سالۀ که می‌خواهد او را مریم بنامیم، می‌گوید که پس از پایان مکتب، برای ادامه تحصیل، خواست کار هم کند؛ اما در نخستین گام، در یکی از وزارت‌خانه‌ها، به مشکل برخورد.
مریم در این باره گفت:«می‌گویند که شما ازدواج کرده‌اید یا نکرده‌اید؟ دوست پسر دارید یا ندارید؟ اگر ندارید، من در خدمت استم. شماره‌تان را به من بدهید.»
وقتی مریم دریافت که با سر زدن به نهادهای دولتی، به نتیجه‌یی نمی‌رسد، با کمک دوستانش، به یک نهاد خصوصی رو آورد.
وی می افزاید:«وقتی با رییس‌شان روبرو شدم، رییس‌شان به من لبخند زد و پیش از این که از من پُرسان کند که سطح تحصیلت چقدر است و چقدر درس خواندی، آیا این وظیفه را تو پیش بُرده می‌توانی یا نمی‌توانی؛ به من می‌گوید که این وظیفه به تو درست است. تو خودت مقبول استی و هیچ مشکلی نداری. تو فقط سر وظیفه‌ات برو.»
اما، قصه دختر بیست و شش ساله که می‌خواهد بر وی معصومه نام بگذاریم، متفاوت است.
وی که از یک ولایت به کابل آمده است، می‌گوید که بارها، از بهر کاریابی، به نهادهای گونه‌گون رفته است و حتا باری ناچار شد که برای رسیده‌گی به نیازهای خانواده‌اش، چندماه را، در منطقه‌یی ناامن و دور از پایتخت که زیر اداره طالبان بود، در یک نهاد بهداشتی کار کند.
معصومه در کابل، از کوچک‌ترین نهاد دولتی و خصوصی تا بزرگ‌ترین نهادها را در زده است؛ اما - به گفته خودش - در تمامی این نهادها، شرط دست‌یابی به کار و یا ادامه کار، یک‌سان بود.
معصومه گفته است:«رییس به من گفت که تنها بیا. وقتی رفتم، نشسته بودم و همراهش گپ می‌زدم که ایستاد شد و دور و بر من می‌گشت. یک دفعه دستش را سر شانه من ماند. من ایستاد شدم و گفتم چه‌کار می‌کنید و از آن‌جا برآمدم.»
رویکردهای غیراخلاقی در نهادهای دولتی و غیردولتی، از بزرگ‌ترین چالش‌های فراراه دختران و زنان، از بهر کاریابی در این نهادها بوده است.
در بهار امسال، پخش گزارش‌هایی در این باره، در رده‌های بلند دولت، باعث شدند که ارگ، رسیده‌گی به شکایت‌های از این دست را، در اولویت‌هایش قرار دهد.
صدیق صدیقی - سخنگوی ریاست جمهوری گفت:«سکرتریتی که در کمیسیون مستقل حقوق بشر ساخته شده، برای همین موارد است که بروند و پیگیری بکنند. هم در نهادهای حکومتی و هم در بیرون از نهادهای حکومتی، در هرجایی که قضیه‌های آزار و اذیت جنسی مطرح باشد، این نهاد ما مسوولیت رسیده‌گی به آن قضایا را دارد.»
محمد نعیم نظری - معاون کمیسیون مستقل حقوق بشر گفت:«پیامد نادیده گرفتن این‌گونه رویدادها، علاوه بر این که مصونیت شغلی تعداد کثیری از شهروندان افغانستان را به مخاطره می‌اندازد، مشارکت زنان را در پروسه‌های اداری و در حکومت‌داری خوب که از مسوولیت‌های حکومت افغانستان است، می‌تواند بسیار بطی بسازد.»
اما، زنده‌گی دخترانی چون مریم، هنوز در محدوده‌هایی که از روی ناچاری برای خودشان ساخته‌اند، جریان دارد.
شب‌ها و روزهایی یک‌سان که در آن‌ها، تنها یک چیز تازه نگه داشته می‌شوند. امید به آینده!
دیدگاه تان در این باره