باشنده‌گان چند ولسوالی ولایت کنر، از پیشروی نیروهای پاکستانی در امتداد خط دیورند و ایجاد پاسگاه‌ها در برخی از روستاهای این ولسوالی‌ها، سخن می‌گویند.
بیشتر این پیشرویی‌ها در ولسوالی‌های خاص کنر و سرکانو بوده‌اند.
باشنده‌گان این ولسوالی‌ها می‌گویند که حتا نیروهای پاکستانی، بخش‌هایی از این ولسوالی‌ها را، با کشیدن سیم خاردار جدا ساخته اند.
در همین حال، برخی از سندها نشان می‌دهند که چهارسال پیش نیز، هیئتی از ولایت کنر، درگزارشی به این مشکلات پرداخته بود؛ اما روشن نیست که چرا جلو این کار پاکستان گرفته نشد.
این تصویرها که خبرنگار طلوع‌نیوز در سفر به چند ولسوالی ولایت کنر آن‌ها را برداشته است، نشان می‌دهند که در بخش‌هایی از این ولسوالی‌ها، دامنه کشیدن سیم‌های خاردار از سوی نظامیان پاکستانی، حتا تا چندمتری پاسگاه‌های نیروهای امنیتی افغانستان رسیده است.
محمد دین صافی، عضو شورای ولایتی کنر گفت:" به نام این که در این‌جا ما قرارگاه مشترک می‌سازیم که افغانستان، پاکستان و امریکاییان این‌جا استند و باید دشمنان را تعقیب کنیم و در برابر آنان عملیات مشترک انجام دهیم، به همین نام داخل خاک ما شدند و تآسیسات ایجاد کردند که در این‌جا شما می‌بینید که سیم خاردار است.»
روستای ناوه ولسوالی سرکانوی کنر، یکی از همین بخش‌هایی‌ست که گواه آنچه که پیشروی‌های نظامیان پاکستانی در امتداد خط دیورند گفته می‌شود، بوده است.
این خرابه‌ها هم از خانه‌هایی برجا مانده‌اند که به گفته باشنده‌گان این روستا، در سال‌های اخیر، آماج آتش توپ‌خانه نظامیان پاکستانی قرار گرفته‌اند.
باشنده‌گان این روستا، کم از کم از ده بخش ولسوالی سرکانو نام می‌برند که اکنون از سوی نظامیان پاکستانی سیم‌های خاردار گرفته شده‌اند و این کار خانواده‌هایی را در این ولسوالی از بسته‌گان‌شان که در آن‌سوی سیم‌های خاردار خانه دارند، جدا ساخته است.
عبدالودود، یکی از کسانی است که از این جدایی‌ها قصه می‌کند.
عبدالودود، باشنده ولسوالی سرکانو گفت:" «در آن‌جا ماماهای من استند، کاکاهایم استند، پیش از این که سیم خاردار گرفته شود، ما با هم ملاقات داشتیم؛ سیم که گرفته شد، تا حال دیگر با آنان ملاقاتی نداشته‌ایم.»
در سندها دیده می‌شود که در ماه جوزای سال هزار و سه صد و نود و پنج هجری خورشیدی هم، هیئتی از نهادهای غیرنظامی و نظامی ولایت کنر، در گزارشی، از پیشروی نظامیان پاکستانی در امتداد خط دیورند خبر داده بودند.
بر بنیاد این گزارش، نظامیان پاکستانی در همان زمان، در بیش از ده روستای خُرد و بزرگ ولسوالی‌های خاص کنر، سرکانو و مروره، به ایجاد بیش از بیست پاسگاه پرداخته بودند.
محمد گلاب، باشنده ولسوالی خاص کنر گفت:"این به خاطری شد که حکومت غفلت کرد و مردم را در میدان رها کرد و از آنان پشتیبانی نکرد. نتیجه همین شد که امروز و ما و شما می‌بینیم که سیم خاردار هم گرفته شده است، جاده هم ساخته شده است و تاسیسات هم ایجاد شده است.»
در چنین اوضاعی، فرمانده نیروهای مرزی در شرق کشور تأکید می‌ورزد که نیروهایش، هیچ‌گاه به نظامیان پاکستانی، اجازه پیشروی را در امتداد خط دیورند نداده‌اند.
محمد ایوب حسین‌خیل، فرمانده نیروهای مرزی در شرق گفت:" می‌کوشیم تا به‌گونه دیپلماتیک، این تشویشی را که مردم دارند، رفع کنیم.»
در حدود صد کیلومتر از ولایت کنر در امتداد خط دیورند قرار گرفته است.
این ولایت همواره گواه جنجال‌ها میان نظامیان افغانستان و پاکستان بوده است و بارها آماج آتش توپ‌خانه‌ها از بخش‌هایی قرار گرفته است که در اداره نظامیان پاکستانی بوده‌اند.