همزمان با خوشبینی‌ها نسبت به آغاز مذاکرات میان افغانان، نسل جدید زنان در افغانستان از احتمال وضع محدودیت‌ها بر زنان در پی این مذاکرات نگران استند.
این زنان، می‌گویند با آن‌که با چالش‌های فروان در جامعۀ ستنی چون افغانستان برای حقوق شان مبارزه کرده‌اند، اما دورنمای صلح را چون دورۀ سیاه طالبانی می‌بنند.
این زنان که فعالیت‌های گوناگونی را به نام دست‌آوردی‌های زنان رقم زده‌اند، می‌گویند انتظار صلح را می‌کشند اما به رویکرد طالبان دربارۀ نقش زنان و آزادی آنان خوشبین نیستند.
الهه بیست ساله که یک سال می‌شود در سه بخش نقاشی، خیاطی و صنایع دستی فعالیت می‌کند، می‌گوید که برجسته نبودن نقش زنان در گفت‌وگوهای صلح باعث نگرانی او شده‌است.
الهه می‌گوید هنگامی‌که به طالبان فکر می‌کند خودرا در چهار دیواری خانه می‌بیند: «نگران این استیم که بعد از این که طالبان با همان افکار زن ستیزانۀ شان وارد حکومت افغانستان شوند دوباره ما مجبور نشویم روی تمامی دست‌آوردهای خود خط بکشیم.»
گیتی بیست و پنج ساله خبرنگار است. او که رویدادهای گوناگون جنگ را در کشور پوشش می‌دهد نیز می‌گوید که نسبت به برآیند صلح خوشبین نیست: «رویکرد طالبان در راستای آزادی زنان، آزدای مطبوعات خوشبینانه نیست و آن‌ها همانطوری‌که که صحبت کردند آن‌چنان که ما انتطار داریم چیزی نگفتهاند در مورد حقوق و جایگاه زنان در افغانستان.»
رخسار نُه سال است که در جاده‌های ناامن پایتخت با ترس و دلهره رکاب می‌زند. او می‌گوید با آن‌که نُه سال در جامعه سنتی برای تحقق حقوق دختران مبارزه کرده‌است، مطمین نیست که با آمدن طالبان حق رکاب زنی را خواهد داشت یا نه: «ما مطمین استیم اگر مذکرات به نفع طالبان تمام شود، این همه امکانات که اکنون داریم شاید ما نداشته باشی.»
زنان و دختران در کشور می‌گویند که می‌دانند جنگ راه حل نیست و صلح آرزوی همه آنان است، اما به گفتۀ آنان صلح با طالبان نباید به‌معنای عقب‌گرد در حقوق زنان و دخترانی باشد که با قربانی‌های فراوان در دو دهۀ گذشته بدست آمده‌اند.
قرار است فردا نخستین نشست مذاکرات میان افغانان در دوحه برگزار شود و دو روز پس از آن، مذاکرات رسمی آغاز شوند.