Skip to main content
تازه‌ترین خبرها
تصویر بندانگشتی

چادُرنشینی؛ سرنوشت خانوادۀ سربازی که جانش را در نبرد از دست داد

خانوادۀ همایون، سرباز ارتش که روز چهارشنبه (۲۵اسد) در ولسوالی اچین ولایت ننگرهار جان باخت اکنون در زیر چادُر، در یکی از بخش‎هایی کابل زنده‎گی می‎کند.

همایون، چهار سال پیش ازدواج کرده بود و اکنون دو فرزند از وی به جا مانده است. مرسل، همسر همایون می‎گوید که وی همراه با دو فرزند یتمیش در زیر چادُر در حویلی خواهرش زنده‎گی می‎کند.

مرسل گفت: «از دولت می‏خواهم که برای دو یتمم سرپنا بدهد، غم تحصیل شان را بخورد، یک چیزی برای شان کند.»

این در حالی است روکی، پدر همایون بیمار است. وی می‏‎گوید که پسرش بیش از ده سال در دفاع از مردم و میهن رزمید.

روکی افزود: «همایون در مرکز تعلیم و تربیه در پلچرخی بود، تازه سوق کرده بود خودرا، در بخش جم نظام، کامیاب شد، همانجا سربازان را تعلیم می‎داد، باز دفعه دیگه خبر شدم که در ریشخور رفته است، در کماندو.»

قندی گل، خشوی همایون نیز بیان داشت: «اگر او چیزی می آورد، می‎خوردند و اگر نه نمی‏خوردند، اگر صبح را می یافتند و دیگر را نمی یافتند.»

از سویی هم، بسته‎گان همایون از حکومت می خواهند که همسر و فرزندان همایون را  تنها نگذارند.

غلام مجتبا، خسر همایون گفت: « خانه ندارد، زنده‎‏گی اش جور نیست، همین بچه بود و نان آور فامیل.»

خالد صدیقی، نواسه عمه همایون هم اظهار داشت:«فاتحه گیری اش در خانه های مردم است، پول و پیسه جمع کرده برایش، مردم دیگش را بار کرده اند، پیسه ندارد؛ خیر و خیراتش را مردم می کنند.»

نزدیکان این خانواده می‏گویند که همایون ششمین سربازی است که از چند خانواده نزدیک به هم، در راه دفاع از وطن جان می‎دهد.

چادُرنشینی؛ سرنوشت خانوادۀ سربازی که جانش را در نبرد از دست داد

خانواده و نزدیکان این سرباز جوان می‎گویند که تا اکنون شش فرزند سرباز شان در دفاع از میهن و حکومت جان‌های شان را از دست داده‎اند.

تصویر بندانگشتی

خانوادۀ همایون، سرباز ارتش که روز چهارشنبه (۲۵اسد) در ولسوالی اچین ولایت ننگرهار جان باخت اکنون در زیر چادُر، در یکی از بخش‎هایی کابل زنده‎گی می‎کند.

همایون، چهار سال پیش ازدواج کرده بود و اکنون دو فرزند از وی به جا مانده است. مرسل، همسر همایون می‎گوید که وی همراه با دو فرزند یتمیش در زیر چادُر در حویلی خواهرش زنده‎گی می‎کند.

مرسل گفت: «از دولت می‏خواهم که برای دو یتمم سرپنا بدهد، غم تحصیل شان را بخورد، یک چیزی برای شان کند.»

این در حالی است روکی، پدر همایون بیمار است. وی می‏‎گوید که پسرش بیش از ده سال در دفاع از مردم و میهن رزمید.

روکی افزود: «همایون در مرکز تعلیم و تربیه در پلچرخی بود، تازه سوق کرده بود خودرا، در بخش جم نظام، کامیاب شد، همانجا سربازان را تعلیم می‎داد، باز دفعه دیگه خبر شدم که در ریشخور رفته است، در کماندو.»

قندی گل، خشوی همایون نیز بیان داشت: «اگر او چیزی می آورد، می‎خوردند و اگر نه نمی‏خوردند، اگر صبح را می یافتند و دیگر را نمی یافتند.»

از سویی هم، بسته‎گان همایون از حکومت می خواهند که همسر و فرزندان همایون را  تنها نگذارند.

غلام مجتبا، خسر همایون گفت: « خانه ندارد، زنده‎‏گی اش جور نیست، همین بچه بود و نان آور فامیل.»

خالد صدیقی، نواسه عمه همایون هم اظهار داشت:«فاتحه گیری اش در خانه های مردم است، پول و پیسه جمع کرده برایش، مردم دیگش را بار کرده اند، پیسه ندارد؛ خیر و خیراتش را مردم می کنند.»

نزدیکان این خانواده می‏گویند که همایون ششمین سربازی است که از چند خانواده نزدیک به هم، در راه دفاع از وطن جان می‎دهد.

هم‌رسانی کنید