کاروان صلح‌خواهان هلمند، بامداد دوشنبه (۲۸ جوزا) پس از ۳۸ روز سفر با پا، به کابل رسیدند تا صدای صلح را به حکومت و طالبان برسانند.
اعضای این کاروان پس از رسیدن به منطقۀ کمپنی شهرکابل برای چند دقیقه آرام کردند و دوباره به راه شان ادامه دادند و اکنون به مسجد عبدالرحمان در شهر کابل، جا به‌جا شدند.
قرار است این کاروان به مسجد عیدگاه روند و نشستی خبری برگزار کنند و به گفتۀ اعضای این کاروان، قرار است آنان پیشنهاد چهار ماد‌ه‌یی را به حکومت وطالبان ارایه کنند که در آن این کاروان صلح‌خواهان خواستار تمدید آتش‌بس، از سرگیری گفت‌وگوی‌های صلح، تطبیق قانون اسلامی به توافق هر دو جناح و بیرون شدن نیروهای خارجی از کشور را، استند.
گفتنی‌ست که این کاروان هیچ مقام دولتی را برای اشتراک در نشستی شان دعوت نکرده‌اند، اما درب اشتراک در نشست شان برای همه، باز است.
حکومت آتش بس را برای ده روز دیگر تمدید کرد، اما طالبان پس از پایان روز سوم عید در اعلامیۀ گفته‌اند که این گروه برنامۀ برای تمدید این آتش‌بس ندارند و عملیات شان را از سر خواهند کرد.
اعضای این کاروان بسیار خسته و پاهای خون آلود بودند و این کاروان راه‌های بسیار دشواری را سپری کردند.
این کاروان از دشت‌های سوزان، مزارع کوکنار، شهرهای کوچک و بزرگ و دهکده‌های نیمه‌ویران گذشت تا خود را به قلب افغانستان برساند.
بخش بزرگی از مسیری که این کاروان سپری کرده، زیر ادارۀ طالبان است.
این کاروان، حرکت شان را با ۸ تن از باشنده‌گان هلمندی آغاز کردند و در جریان راه بر شمار این افراد، افزوده شد. اکنون بیشاز ۱۰۰ از ولایت‌های هلمند، کندهار، غزنی، میدان وردک و ولایت بلخ بر شمار این افراد افزوده شدند.
ولایت هلمند در ۱۷ سال گذشته، از ولایت‌های ناامن کشور به شمار می‌رود و یکی از خاستگاه‌های اصلی گروه طالبان محسوب می‌شود.
محمدنبی سوله‌مل از ولایت هلمند که عضوی این کاروان است، پس از رسیدن به کابل به خبرنگار طلوع‌نیوز گفت: «ما برای تمام مردم افغانستان صلح می‌خواهیم. اگر در این راه جان ما را هم از دست دهیم، به عقب نخواهیم گشت. از طالبان می‌خواهیم که دیگر خون‌ریزی را پس کنند.»
او افزود: «از زمان روس‌ها است که ما صدای مرمی، انتحار و انفجار را می‌شنویم. حالیکه اولادهای ما درس می‌خوانند، در انتحار و انفجار، از بین می‌روند.»
حاجی‌محمد نکیزاده، عضو این کاران از ولایت کندهار گفت: «وقت که من با این کاروان یکجا شدم همه می‌گفتند که راه بسیار خطر است و من برای شان گفتم که بدون این‌هم، هر روز ما کشته می‌شویم. اگر اینها (حکومت و طالبان) قلب داشته باشند، پس صلح خواهند کرد، صلح کردن کار دشوار نیست.»
او افزود: «ما در روز عید دیدیم که اردوی ملی و طالبان یک دیگر را به آغوش می‌کشیدند و گریه می‌کردند و ما از بزرگان آنها می‌خواهیم که دیگر آنها را، به جنگ نبرند و صلح کنند.»
محمداقبال ۲۷ساله، رهبری این کاروان را بدوش دارد. او یکی‌از یازده پسر خانواده است و در شهر لشکرگاه داروخانه دارد.
می‌گوید در نبردها میان نیروهای دولتی و طالبان به کسی از خانواده‌اش آسیبی نرسیده‌است، اما به خون تپیدن دیگران او را واداشت تا این حرکت را به‌راه اندازد.
محمداقبال خیبر، رهبر کاروان صلح‌خواهان هلمند، در این باره گفت: «نخستین تجربه در افغانستان بود و باید از راه پُرخطر و راه‌هایی‌که در آن همیشه میان دوطرف جنگ است، می‌گذشتیم که این پیام برسانیم که مردم ترس ندارند و نزد شما می‌آیند و نزد آنان می‌روند و تا هرجایی می‌روند.»
او افزود: «به هردوطرف باور داریم که افزون‌بر آتش‌بس، خواست‌های دیگری ما را هم بپذیرند کابل می‌رویم و خواست‌های‌مان تازه می‌سازیم و باور داریم که می‌پذیرند.»
این کاروان با گذشتن از ولایت‌های کندهار، زابل و غزنی اکنون به مرکز ولایت میدان وردک رسیده‌اند و در تمامی این ولایت‌ها، با استقبال گرم مردم روبه‌رو شده‌اند. چنان‌که باشنده‌گان میدان وردک در آن‌جا سفره‌ی عیدی‌شان را برای اعضای کاروان صلح‌خواهان پهن می‌کنند و صدای صلح‌خواهی این کاروان را صدای خودشان می‌دانند.