در حالی‌که وزارت امور خارجه می‌گوید که طرح سیاست خارجی کشور را، یک سال پیش به شورای ملی فرستاده بود، اما کمیسیون روابط خارجی این مجلس از حکومت می‌خواهد که این طرح را به شورای ملی بفرستد.
شکیب مستغنی، سخنگوی وزارت امور خارجه، می‌گوید: «خطوط اساسی سیاست خارجی کشور در مشوره با اعضای کمیسیون‌های روابط بین‌المللِ هر دو مجلس شورای ملی تهیه شده‌است و در ماه جدی سال گذشته (۱۳۹۴) به شورای ملی فرستاده شد.»
اما مجلس نماینده‌گان در نشست روز چهارشنبه (۸ جدی) از حکومت خواست که خطوط اساسی سیاست خارجی کشور را به مجلس بفرستد.
شکیبا هاشمی، عضو مجلس نماینده‌گان، گفت: «از حکومت افغانستان، از آقای رییس‌جمهور، از پروفیسور دنیا، از نابغۀ دوم، خواهش می‌کنیم که خطوط اساسی سیاست کشور را به مجلس بفرستد.»
وعدۀ رییس‌جمهور در آغاز حکومت
رییس‌جمهورغنی دوسال پیش در روز ادای سوگند وفاداری‌اش، سیاست خارجی کشور را در پنج حلقه تعریف کرد.
رییس‌جمهورغنی گفته بود: «کوشش همه‌جانبۀ ما این خواهد بود که در گام نخست با تمامی کشورهای همسایه در یک پیمان همکاری‌های منطقه‌یی، برای تأمین صلح و ثبات در منطقه به نتیجه برسیم.»
اما سیاست خارجی افغانستان در دو سال نخست کار حکومت، با فراز و نشیب‌های زیادی رو به رو بوده است.
دعوت‌نشدن در نشست مسکو
برخی‌از آگاهان دعوت‌نشدن کابل را در نشست روز سه‌شنبۀ روسیه، چین و پاکستان در درمسکو به ناکامی سیاست خارجی افغانستان پیوند می‌دهند.
قادر زازی، عضو کمیسیون روابط خارجی مجلس نماینده‌گان، می‌گوید: «چالش‌هایی را که ما در پیش‌رو داریم، به ویژه این‌که سه کشور دربارۀ افغانستان، درباره طالبان و فهرست سیاه‌وسفید صحبت می‌کنند، این خود نشان می‌دهد که ما در سیاسیت خارجی ضعف داریم.»
عبدالله قرلق، دبیر مجلس سنا، می‌گوید: «تدویر چنین نشست در غیابت نمایندۀ حکومت افغانستان بیانگر آن است که حکومت افغانستان، متأسفانه توانسته‌است تا هنوز سیاست خارجی مدون داشته باشد.»
آگاهانِ امور می‌گویند که روشن‌نبودن خطوط اساسی سیاست خارجی افغانستان در برابر کشورهای منطقه و جهان، برای کشور زیان‌بار است.
طاهر هاشمی، استاد دانشگاه، می‌گوید: «سیاست خارجی ما یک سیاست مقطعی و روزمره‌زده بوده‌است، یعنی این‌که ما نشسته‌ایم که کشورها چه کاری را انجام می‌دهند تا واکنش مثبت و یا منفی نشان دهیم و موقف‌گیری کنیم.»
فرامرز تمنا، آگاه روابط جهانی، می‌گوید: «داشتن سیاست خارجی به معنی گریز از روزمره‌گی و تصمیم‌گیری‌های تصادفی و حرکت آگاهانه به سمت تعامل با جهان است.»
وزارت امورخارجه تأکید می‌ورزد که پیش‌نویس خطوط اساسی سیاسی خارجی دارای ۱۵ مورد است که ۸ بخش را در بر می‌گیرد؛ در این پیش‌نویس مسایل امنیتی، سیاسی و اقتصادی نیز گنجانیده شده‌است.