چپات دوزی که از پیشه‌های کهن در هرات است؛ اما نسبت به گذشته کمرنگ شده است. 

بسیاری از چپات دوزان به علت چالش‌های اقتصادی و از رونق افتادن این پیشه، از چپات‌دوزی دست کشیده‌اند.

نور احمد بیشتر از پنجاه سال می‌شود که چپات دوزی می‌کند. زندگی این مرد ۶۵ ساله با پیشه چپات دوزی گره خورده است، کارگاه چپات دوزی او در شهر کهنه هرات در جوار قلعه اختیار الدین است. 

نور احمد می‌گوید، نسبت به گذشته شمار کارگاه‌های چپات دوزی کاهش یافته‌اند.

نوراحمد، چپات دوز، گفت: «چپات تیار می‌کنیم که به پا کنند، چپات تیار می‌کنیم که از چاه آب بلند می‌کنند، لیکن تیار می‌کنم که برای حیوانات آب بدهند، واشل تیار می‌کنیم برای دبل کاری موترها.»

چپات دوزان در کنار تولید کفش که چپات نامیده می‌شود؛ سطل و تناب چاه آب، گلدان، آب‌خور برای حیوانات و حتی پرزه برای موترها می‌سازند. چپات دوزان در ساخت این اجناس، از تایرهای کهنه استفاده می‌کنند.

عتیق الله، چپات دوز، گفت: «روز بیگاه و شب صبا می‌شود، دیگر چیزی به دست نمی‌آید که با تجارت دیگر کنیم.»

غلام سرور، چپات دوز، گفت: «وضعیت بازار خوب نیست، جنس را بلند می‌خریم و پایین می‌فروشیم.»

بسیار از ترمیم‌کاران موتر، برخی از پرزه‌های مورد نیاز موترها را از اینجا خریداری می‌کنند.

غلام رسول، چپات دوز، گفت: «وظیفه ما تیار کردن گوت‌که است، ما برای هر نوع موتر گوت‌که تیار می‌کنیم.»

محسن محمدی، ترمیم‌کار موتر، گفت: «کیفیت جنس این‌ها بسیار بالا است، در لای کمانی موترهایی که به اطراف می‌رود از جنس‌های تولید شده توسط این‌ها می‌اندازیم، چون نرم و ملایم است.»

به گفته چپات دوزان، چپات دوزی بیشتر از صد سال در هرات پیشینه دارد. این پیشه در ولایت‌های شمالی و برخی ولایت‌های جنوبی کشور نیز مشهور است.