Skip to main content
تازه‌ترین خبرها
تصویر بندانگشتی

بیجاشدگان در خوست خواستار دست‌رسی به خدمات اساسی زندگی اند

بیجاشدگان داخلی در مرکز ولایت خوست خواستار هم‌کاری در بخش تامین نیازمندی‌های اولیه زندگی شان هستند.

به گفته‌ی این بیجاشدگان، دست‌رسی نداشتن به آب آشامیدنی سالم و برق، از دیگر چالش‌های جدی شان به شمار می‌رود.

اردوگاه بیجاشدگان داخلی در منطقه شمل فراری، واقع در مرکز ولایت خوست، حدود ۴۰۰ خانواده را در خود جای داده است که بسیاری از آن‌ها از نظر اقتصادی در وضعیت بسیار دشواری به سر می‌برند.

شریف‌زازی بیجاشده گفت: «می‌آیند و اسم‌ها را می‌نویسند، اما هیچ کمکی ندیده‌ایم. نمی‌دانیم آیا کسی آن را می‌فروشد یا ما را جزو آوارگان حساب نمی‌کنند. همه این افراد رنج‌دیده هستند؛ افرادی که در روستاهای‌شان خانه و زمین ندارند، زنان بیوه و کودکان یتیم هستند.»

محمد جان دیگر بیجاشده گفت: «باور کنید که بسیاری از مردم یک یا دو کیلو آرد می‌آورند و شب‌ها با آن غذایی درست می‌کنند. کمک خاصی نرسیده و اگر هم آمده باشد، تنها به پنج خانواده داده شده، آن هم خیلی کم.»

موسی گل یکی از بیجاشدگان، با اشاره به شرایط بد آبی گفت: «آب ما بسیار ناسالم است. چاهی کنده‌ایم، اما عمق آب کم است و بسیار آلوده است.»

شمار دیگری از این بیجاشدگان می‌گویند که در منطقه آنان مکتب وجود ندارد، و به علت چالش‌های اقتصادی، نمی‌تواند کودکان شان را درمکتب‌های خصوصی، شامل کنند.

مصطفی بیجاه شده گفت: «این کودکان‌ همگی بی‌سواد هستند و به مکتب نمی‌روند. ما می‌خواهیم که یک مکتب دولتی اینجا ساخته شود. مکتب‌های خصوصی هزینه زیادی می‌خواهند و مردم توان پرداخت آن را ندارند.»

غزنی گل بیجاشده افزود: «در پنج کیلومتری شهر خوست زندگی می‌کنیم، اما برخی هنوز برق ندارند و با مشکلات زیادی روبه‌رو هستند. جاده‌مان هم خراب است و اینجا هیچ مکتبی وجود ندارد.»

روزی گل یکی دیگر از بیجاشدگان درباره وضعیت خانه‌های اردوگاه گفت: «اتاق‌های ساده‌ای با بلوک و چوب‌های ضعیف به ما داده‌اند و برای هرکدام ۱۸۶ هزار افغانی پرداخت کرده‌اند. هنگام بارندگی، مردم نگران هستند، آب بین خانه‌ها جمع می‌شود و راه خروجی وجود ندارد.»

اما وزارت مهاجران و عودت کنندگان می‌گوید که روند بازگرداندن بیجاشدگان داخلی را آغاز کرده‌اند و به دیگران سهولت‌ها را نیز، برای آنان فراهم خواهند کرد.

عبدالمطلب حقانی سخن‌گوی وزارت مهاجران و عودت کنندگان گفت: «اولویت ما این است که این افراد به مناطق خود بازگردانده شوند و در صورتی که امکان سکونت در آنجا فراهم نباشد، با نهادهای هم‌کار در تماس مداوم هستیم. هفته گذشته نیز با وزارت معارف تفاهم‌نامه‌ای امضا کردیم تا در اردوگاه‌ها امکانات آموزشی و نیازهای اساسی زندگی برای آن‌ها فراهم شود.»

وزارت مهاجران و عودت کنندگان آمار می‌دهد که هم اکنون در سراسر کشور، ۳ میلیون خانواده بیجاه شده داخلی وجود دارد که بیش‌تر آنان در کابل بسر می‌برند.

بیجاشدگان در خوست خواستار دست‌رسی به خدمات اساسی زندگی اند

شمار دیگری از این بیجاشدگان می‌گویند که در منطقه آنان مکتب وجود ندارد، و به علت چالش‌های اقتصادی، نمی‌تواند کودکان شان را درمکتب‌های خصوصی، شامل کنند.

تصویر بندانگشتی

بیجاشدگان داخلی در مرکز ولایت خوست خواستار هم‌کاری در بخش تامین نیازمندی‌های اولیه زندگی شان هستند.

به گفته‌ی این بیجاشدگان، دست‌رسی نداشتن به آب آشامیدنی سالم و برق، از دیگر چالش‌های جدی شان به شمار می‌رود.

اردوگاه بیجاشدگان داخلی در منطقه شمل فراری، واقع در مرکز ولایت خوست، حدود ۴۰۰ خانواده را در خود جای داده است که بسیاری از آن‌ها از نظر اقتصادی در وضعیت بسیار دشواری به سر می‌برند.

شریف‌زازی بیجاشده گفت: «می‌آیند و اسم‌ها را می‌نویسند، اما هیچ کمکی ندیده‌ایم. نمی‌دانیم آیا کسی آن را می‌فروشد یا ما را جزو آوارگان حساب نمی‌کنند. همه این افراد رنج‌دیده هستند؛ افرادی که در روستاهای‌شان خانه و زمین ندارند، زنان بیوه و کودکان یتیم هستند.»

محمد جان دیگر بیجاشده گفت: «باور کنید که بسیاری از مردم یک یا دو کیلو آرد می‌آورند و شب‌ها با آن غذایی درست می‌کنند. کمک خاصی نرسیده و اگر هم آمده باشد، تنها به پنج خانواده داده شده، آن هم خیلی کم.»

موسی گل یکی از بیجاشدگان، با اشاره به شرایط بد آبی گفت: «آب ما بسیار ناسالم است. چاهی کنده‌ایم، اما عمق آب کم است و بسیار آلوده است.»

شمار دیگری از این بیجاشدگان می‌گویند که در منطقه آنان مکتب وجود ندارد، و به علت چالش‌های اقتصادی، نمی‌تواند کودکان شان را درمکتب‌های خصوصی، شامل کنند.

مصطفی بیجاه شده گفت: «این کودکان‌ همگی بی‌سواد هستند و به مکتب نمی‌روند. ما می‌خواهیم که یک مکتب دولتی اینجا ساخته شود. مکتب‌های خصوصی هزینه زیادی می‌خواهند و مردم توان پرداخت آن را ندارند.»

غزنی گل بیجاشده افزود: «در پنج کیلومتری شهر خوست زندگی می‌کنیم، اما برخی هنوز برق ندارند و با مشکلات زیادی روبه‌رو هستند. جاده‌مان هم خراب است و اینجا هیچ مکتبی وجود ندارد.»

روزی گل یکی دیگر از بیجاشدگان درباره وضعیت خانه‌های اردوگاه گفت: «اتاق‌های ساده‌ای با بلوک و چوب‌های ضعیف به ما داده‌اند و برای هرکدام ۱۸۶ هزار افغانی پرداخت کرده‌اند. هنگام بارندگی، مردم نگران هستند، آب بین خانه‌ها جمع می‌شود و راه خروجی وجود ندارد.»

اما وزارت مهاجران و عودت کنندگان می‌گوید که روند بازگرداندن بیجاشدگان داخلی را آغاز کرده‌اند و به دیگران سهولت‌ها را نیز، برای آنان فراهم خواهند کرد.

عبدالمطلب حقانی سخن‌گوی وزارت مهاجران و عودت کنندگان گفت: «اولویت ما این است که این افراد به مناطق خود بازگردانده شوند و در صورتی که امکان سکونت در آنجا فراهم نباشد، با نهادهای هم‌کار در تماس مداوم هستیم. هفته گذشته نیز با وزارت معارف تفاهم‌نامه‌ای امضا کردیم تا در اردوگاه‌ها امکانات آموزشی و نیازهای اساسی زندگی برای آن‌ها فراهم شود.»

وزارت مهاجران و عودت کنندگان آمار می‌دهد که هم اکنون در سراسر کشور، ۳ میلیون خانواده بیجاه شده داخلی وجود دارد که بیش‌تر آنان در کابل بسر می‌برند.

هم‌رسانی کنید

دیدگاه تان در این باره