در منطقه شهرآرای کابل کوچه‌یی است که به کوچۀ تنور سازی شهره‌است.

بربنیاد روایت‌های تاریخی این کوچه بربنیاد کسب‌وکار دیرینه باشنده‌گان آن نام گذاری شده‌است.

از قدمت تنوزسازی در این کوچه بیش از هشتاد سال می‌گذرد که به گفتۀ باشنده‌گان محل پیش از ان این کوچه مندوی بود.

در دو طرف این کوچه نماهای از خانه‌های با معماری قدیم شهر کابل نیز دیده می‌شوند.

تنورهای ساخته شده در این کوچه بازارخوبی دارند و این تنورها برای فروش حتا به ولایت‌های کشور فرستاده می‌شوند.

صفی الله فیضی‌، یک تنورساز در این کوچه گفت:«بازارهای ما ولایت‌ها استند و در خود پایتخت نیز این تنورها خریدار دارند.»

اما به گفته مالک این تنورسازی ، ساختن تنور کار ساده یی نیست و به اندازه ساخت یک قلعه برای آن زخمت کشیده می شود اما از این که این جوانان خواسته‌اند هنرپدری شان زنده نگهداشته شود به این صعنت ادامه می دهند.

خیرالله، تنور ساز دیگر در این کوچه گفت:«خاک گل تنور را از شکر دره می آوریم. ساختن تنور به نیروی زیاد کار دارد.»

خلیل بخشی، از باشنده‌گان قدیم این کوچه می‌گوید که به گفته پدر و پدرکلانش ،این کوچه پیش از تنورسازی مندوی بود و خرید فروش  جنس به جنس درآن صورت می گرفت .

 شهرآرا نام باغی در این محل است که عمه ظهیر الدین بابر برای دختر شهرآرا ساخته بود وپس ازآن این محل به آن نیز نام گذاری شد.

خلیل بخشی، باشنده محل گفت:«سرک این کوچه تنور سازی نیز خرد بود. دو موتر به سختی از کنار هم می گذشتند. این سرک نیز بعدها قیرریزیی شد.»

کوچه تنور سازی در شهرآرای کابل نمای از یک برج تاریخی را نیز به همراه دارد که ظاهرا در گذشته در این محل قلعه نظامی با هفت برج بوده است.

 اکنون تنها یک برج از آن قلعه سالم برجامانده‌است.