شماری از دست‌اندرکاران و بازی‌گران تیاتر در افغانستان در روز جهانی تیاتر، از بی‌توجهی حکومت و نهادهای مسؤول به این هنر انتقاد کردند.
این بازی‌گران که امروز شنبه در مراسم تجلیل از روز جهانی تیاتر در کابل گردهم آمده بودند، تأکید کردند که هنر تیاتر در سال‌های اخیر به فراموشی سپرده شده‌است.
لیلا همدرد که تجربه سیزده سال بازی‌گری را در تیاتر دارد می‌گوید با آن‌که تیاتر آیینۀ یک جامعه است و ناهنجاری‌های روان در اجتماع را بدون سانسور به‌تصویر می‌کشد، اما به‌گفتۀ او این هنردر کشور رو به نابودی است: «با وجودی‌که وضعیت خوب نیست - صبح که ما از خانه بیرون می‌شویم به این فکر می‌شویم که آیا ما دوباره پیش اولادهای خود بر می‌گردیم یا نه - اما تلاش می‌کنیم که تیاتر از زمین بلند شود.»
فرنوش، مسؤول تیاتر قصه، نیز افزود: «تیاتر شهری نشان می‌دهد که در جامعه ما چه است یا تاریخ ما چه است، حقوق زنان و کودکان چه است.»
نمایش‌نامه نویستان و هنرمندان در افغانستان، از حکومت می‌خواهند که به هنر تیاتر بیتشر توجه کند.
محمد شریف سروری، نویسنده در تیاتر ملی بیان داشت: «تیاتر فعلأ در افغانستان یک بودجه مشخص ندارد. در گذشته‌ها ما تشکیل ولایت‌ها را می‌ساختیم ولی متآسفانه حالا اخیتار ساختار تشکیلات خودرا نداریم.»
در همین حال، طاهیر زهیر، سرپرست وزارت اطلاعات فرهنگ می‌گوید که پیشرفت فرهنگی یک جامعه وابسته به پیشرفت تیاتر آن است.
هنر تیاتر برای نخستین‌بار در دورۀ پادشاهی شاه امان الله خان در کشور ایجاد شد. اما به‌گفته هنرپیشه‌های تیاتر تاکنون تنها دوبار روز جهانی تیاتر در کشور به‌گونۀ رسمی تجلیل شده‌است.