در روز جهانی هنر، شماری از هنرمندان کشور از آن‌چه‌که بی‌توجهی حکومت و نهادهای مسؤول به هنر در افغانستان می‌گویند، انتقاد می‌کنند.
از این میان، لطیف اشراق که همچون یک هنرمند جدی کشور در هنر نقاشی است، می‌گوید عدم حمایت مالی و معنوی از هنر و هندمند در افغانستان، باعث شده‌است که آفریده‌های هنرمندان افغانستان نتوانند با اثرهای هنرمندان بیرونی رقابت کنند.
با این همه اما آفریده‌های هنری اشراق نه تنها در داخل کشور بل در نمایشگاه‌هایی در کویت، ایران و فرانسه نیز به‌نمایش گذاشته شده‌اند: «با دیگر کشورهای جهان نمی‌توانیم برابری بکنیم زیرا کشورهای دیگر روی هنر و فرهنگ شان بسیار کار کرده‌اند و می‌کنند و هنرشان رشد کرده‌است و مکتب‌های هنری دارند.»
یونیسکو یا سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل دوسال پیش پانزدهم ماه اپریل را روزجهانی هنر نام‌گذاری کرد.
یونیسکو این روز را همچون یک جشن برای پیشرفت، توسعه و لذت‌بردن از هنر، نام گذاشته است. این سازمان باور دارد که هراندازه هنر در جهان پیشرفت و توسعه یابد دست‌یابی به یک جهانی آزاد و صلح‌آمیز بیشتر می‌شود.
لطیف اشراق در کارگاه هنری‌اش در کابل، نقاشی آموزش می‌دهد و در دنیای خودش به توسعه و پیشرفت هنر می‌پردازد.
اشراق باور دارد که هنر و هنرمند در یک جامعه زمانی به شکوه می‌رسد که قدر دانسته شود و حمایت گردد: «اکنون اینجا ما در کشور به‌نظر من جسته و گریخته روی هنر کار می‌کنیم و هرکس پراکنده کار می‌کند. انسجام نداریم و یک دیدگاه و فلسفه‌یی که جمعی جامعه ما باشد که هنر را جهت بدهد وجود ندارد.»
به‌گفته شریف سروری، از بازیگران تیاتر در کشور هنرهای هفت‌گانه چون موسیقی، هنرهای دستی، ترسیمی، ادبیات، معماری، رقص و هنرهای نمایشی چون سینما و تیاتر تا سه دهه پیش در کشور شگوفا بودند و از سوی مردم نیز سخت حمایت می‌شدند: «زمانی تیاتر ما به‌روز شده می‌تواند که به‌گونۀ مثال برای من که بیش از سی و هشت سال و نزدیک به چهل سال در تیاتر کار کرده‌ام دست‌کم برای من یک بورس مشاهداتی زمینۀ آن فراهم گردد که من بروم تیاترهای جهان را ببینم که از سبک‌ها و شیوه‌های تیاتر مدرن اندوخته بیایم که در بروز تیاتر ما کار بگیرم.»
هنرمندان در افغانستان می‌گویند که اگر حکومت و نهادهای مسؤول، در راستای هنر توجه کنند، افغانستان می‌تواند استعدادهای فوق‌العاده‌یی را در بخش هنر به جهان معرفی کند.
