استاد محمد حسین سرآهنگ، سرتاج موسیقی افغانستان سی‌ونُه سال پیش از امروز در۱۶ جوزای سال ۱۳۶۱ در زادگاهش در کوچه خرابات درگذشت.
۳۹سال پس از خاموشی استاد سرآهنگ، صدای او هنوز در کوچه خرابات طنین‌انداز است و مردم با ولع و اشتیاق به آهنگ‌های او گوش می‌دهند.
عبدالتواب نثاری، خواهرزادۀ استاد سرآهنگ می‌گوید که شمار انگشت شماری از بستگان و خانواده‌های بزرگان موسیقی اکنون در کوچه خرابات زنده‌گی می‌کنند: «استاد یک برکت بود، اما اکنون همه چیز در این محل متفاوت است.»
محمد نادر وحیدی، پسرخاله استاد سرآهنگ نیز افزود: «استادان موسیقی که سابق در اینجا بودند آن‌ها اکنون زنده نیستند. اما نواسه و نبیره آنان استند اما آن‌ها هم به ترس و لرز زنده‌گی می‌کنند.»
کوچه خرابات کابل، زادگاه استاد سرآهنگ و دیگر بزرگان موسیقی سنتی کشور شناخته می‌شود. استاد سرآهنگ در سال ۱۳۰۲هجری خورشیدی در این کوچه بدنیا آمد و موسیقی را نخست در همین مکان و سپس در هند فراگرفت.
سرتاج موسیقی و کوه بلند موسیقی از لقب‌هایی اند که محمد حسین سرآهنگ دریافت کرد و کنسرت‌های فراوانی در داخل و بیرون از کشور برای علاقه‌مندان آوازش برگزار کرد.
دربارۀ زنده‌گی و هنر استاد سرآهنگ برای نخستین‌بار حمید حامی از دوستان خانواده‌گی استاد سرآهنگ یک کتاب نوشته است که زیرچاپ است.
اما روایتی در عقب این نام سرآهنگ وجود دارد که به‌گفتۀ نویسندۀ کتاب زنده‌گی‌نامۀ استاد سرآهنگ، آن قصه به درویش و پیر طریقت محمد اسحاق بر می‌گردد که در سه ساله‌گی استاد سرآهنگ زنده‌گی هنری او را پیش‌بینی کرده بود.
حمید هامی، نویسندۀ کتاب زنده‌گی‌نامۀ استاد سرآهنگ اظهار داشت: «بلی پیش‌بینی کرده بوده و همین‌که می‌گویند سرهنگ خواننده‌ها می‌شود، همین یک گپ کلان است که با واژه سرآهنگ آن را مقایسه بکنیم و پدر استاد سرآهنگ یکی از مریدهای این درویش بود.»
استاد سرآهنگ به روز یک‌شنبه ۱۶جوزای سال ۱۳۶۱به عمر ۶۵ساله‌گی درگذشت و پیکر او در گورستان ترکان در شهدای صالحین به خاک سپرده شد.