حبیب علومی نقاشی که در امریکا و ایتالیا این هنر را آموخته میگوید که با نقاشی آدمها از هر فرهنگ، نژاد و دین میخواهد به تبعیضها نه بگوید.
آقای علومی میگوید که انسانها با ارزشهای برابر خلق میشوند و تبعیضها از هرگونه یی که باشند، چه افغانستان و چه بیرون از افغانستان همه نتیجه ناآگاهی استند.
این نقاش کشور که در کنار نقاشی، گاه گاهی مجسمه نیز میسازد میگوید هنگامی که چهار ساله بود از افغانستان به امریکا مهاجر شد و هنر نقاشی را در نوجوانی در امریکا و ایتالیا فرا گرفته است.
وی به سبکهای گونه گون اما ویژه نقاشی میکند.
این روش نقاشی را از خودش می داند که در آن آدم ها را از هر فرهنگ، نژاد و دین بی هیچ چهره، رنگ جلد و رنگ موی نقاشی کند.
آقای علومی گفت: « بیشتر وقتها مشتریهایم که از این نقاشیهای من می خرند؛ عاشق این نقاشی می شوند و میگویند که آدم میتواند چشم خود را پت کند و بهترین رفیق خود را زیرنظر خود بیاورد.»
او همچنان ما را به هوتل انترکانتیننتال کابل برد، جایی که شش سال پیش ۱۵ منظره را از بخشهای تاریخی کشور روی دیوارهای داخل رستوانتهای این هوتل نقاشی کرده است و نیز تندیس بودای بامیان را با مغارههای دور وبر این تندیس ساخته است.
وی افزود: «ابتدا در دیوار سیم گرفتیم که سمت بتواند روی آن بچسپد و پس از آن در همان جای که تندیس بودا است چوب نصب کردیم.»
محمد ظاهر، کارگرهوتل انترکانتیننتال در این باره گفت: «مهمانهای ما معمولان نزد این تندیس بودای بامیان می آیند و عکس میگیرند و گاه نیز می پرسند که این تندیس را کی ساخته است و گاه نیز از گذشتههای افغانستان با دیدن این تندیس یاد می کنند.»
اکنون در این هوتل از ۱۵ نقاشی وی تنها همین نقاشی و تندیس بودای بامیان با مغارههای دور و بر این تندیس بر جا مانده اند و نقاشیهای دیگر با آمدن هر رییسی به این هوتل برداشته شده اند.
آقای علومی گفت: «هفت، هشت نقاشی من در رستوانت بخارای این هوتل بود و شش، هفت نقاشی دیگر من در لابی این هوتل نقاشی شده بودند.»
او پس از مهاجرت به امریکا زمانی که ۱۲ ساله بود در یک رقابت نقاشی جایزه گرفت و برای آموختن بهتر نقاشی برای سه سال و در هر سال برای دوماه، ایتالیا فرستاده شد و سپس این هنرش را در امریکا ادامه داد.