یک آموزگار نقاشی، ۴۷ آفریده خودش و هفت تن از شاگردانش را در یک نمایشگاه خیابانی به نمایش گذاشت.
این نقاش، در این نمایشگاه ۳۰۰ پوقانه را با پیام‌هایی از هنرمندان شناخته شدۀ جهان در سده‌های شانزدهم و هفدهم در بارل هنر و نقاشی که روی این پقانه‌ها برچسب شده بودند به هوا رها کرد.
این نقاش جوان، می‌گوید که با این کارش می‌خواهد که گروهی بزرگی از شهروندان کشور با آفریده‌های هنری از نزدیک آشنا شوند و نیز پیام‌هایی دربارۀ هنر و نقاشی و ارزش هنر، ذریعۀ این پوقانه‌ها در بخش‌های دیگری از پایتخت نیز به شهروندان کشور برسند.
سید جواد احمد در این باره می‌گوید: «این پوقانه‌ها به هرکجایی که می‌شینند حتمأ یکی، پیام آن را می‌خواند. ما ۳۰۰ پوقانه را با پیام رها کردیم و اگر پیام صد پوقانه هم یکی بخواند برای ما بسنده است.»
در بخشی از این نمایشگاه، دو مترسک با پیام ویژه‌یی از سوی سازندۀ آن به نمایش گذاشته شده‌اند.
دیانا رحیمی، یکی دیگر از نقاشان نیر می‌افزاید: «سه دانه رسامی تخیولی استند و دو تابلوی نقاشی استند و دیگر نقاشی هایم کاپی استند.»
برگزارشدن این نمایشگاه به گونۀ خیابانی، از آن رو است که مردم از هر طبقه و لایه‌یی بتوانند از این نمایشگاه دیدن کنند.
نور احمد، که برای بازدید از این نمایشگاه آمده، این کار را می‌ستاید: «اکنون زمینه‌ها بیشتر مساعد است که از یک نمایشگاه هنری دیدن کنم. نمایشگاه‌های خیابانی خوب تر است چون هر کسی می‌تواند به ساده‌گی از آفریده‌های هنری به نمایش گذاشته شده را ببیند.»
این بازدید کننده‌گان، این آفریده‌های هنری جوانان را پیام‌های از صلح و آشتی از سوی جوانان کشور و نشان دهنده دل بسته‌گی این نسل به هنر می‌دانند.
