شماری از زنان با انتقاد از وضع محدودیتها بر کار زنان در کشور، میگویند که چالشهای اقتصادی آنان بیشتر از پیش شده است.
فرضیه که کارمند پیشین کمیسیون اصلاحات اداری است، میگوید که پس از بیکار شدن با مشکلات زیادی از جمله اقتصادی و روانی روبهرو شده است.
فرضیه تنها نانآور خانوادهاش است.
او از امارت اسلامی میخواهد: «خانمهای که سالها درس خواندند تحصیل کردند و تجربه کسب کردند، اینها به عنوان نیروی کاری در ادارت سهم داده شوند.»
لیدا حسینی، کارمند پیشین یکی از نهادها، میگوید: «یک خانم که به مرور زمان از وظیفه کنار باشد و وظیفه اجرا نکند، تمام تجربهها و ارتقای ظرفیت، از بین میرود.»
برخی از باشندگان کابل میگویند که نیاز است زنان و مردان در کشور کار کنند و در رشد اقتصاد سهیم باشند.
مدثر، باشنده کابل، میگوید: «خواست ما از امارت اسلامی این است که به بانوان اجازه بدهند که دوش به دوش با برادرهای خود کار کنند که باعث رشد اقتصاد کشور ما شوند.»
از سوییهم، معاون سخنگوی امارت اسلامی میگوید که برخی از زنان در نهادهای دولتی که نیازمندی به زنان وجود دارد، به کار گماشته شدهاند.
بلال کریمی، معاون سخنگوی امارت اسلامی، به طلوعنیوز گفت: «زنان در تمام بخشهای که به آنان نیاز است، کار میکنند. شما در جریان هستید که در وزارت داخله، وزارت مالیه به همین گونه در وزارت صحت و وزارت معارف و در تمام آن بخشهای که به کار خواهران نیاز است، کار میکنند. در بخشهای که نیاز نیست، ضرور هم نیست که باید تمام زنان، باشند.»
پیش از این، معاون سخنگوی وزارت خارجه امریکا گفته است که ممنوعیت بانوان از آموزش و کار، آنان را از مشارکت در روند فراهمسازی کمکهای بشری که به سود تمامی شهروندان افغانستان است، محروم میکند.
دیدگاه تان در این باره