برخی از بیماران مصاب به توبرکلوز از عدم دسترسی به امکانات بهداشتی شکایت دارند. آنان ادعا دارند که حتا اتاق برای بستر شدن در شفاخانه انتانی که بیشتر بیماران توبرکلوز در آن مراجعه می‌کنند، وجود ندارد.

نبود امکانات بهداشتی سبب شده است تا بستر های برخی از بیماران توبرکلوز در فضای آزاد گذاشته شود.

خدیجه، بیمار، به طلوع‌نیوز گفت: «چیزی به مریض نمی‌رسد. وقتی می‌گویم درد دارم، میگن برو دوا را از بیرون بیاور، ما پیسه نداریم که خریداری کنیم.»

شیما که در این شفاخانه بستر است، می‌گوید: «جای خوب ندارد، مریض‌های که نو می‌آیند و کسانی خوب شدند، را دوباره مریض می‌سازد. دوباره نتیجه آنان مثبت می‌شود.» 
محمد بلال، بیمار به گزارشگر طلوع‌نیوز گفت: «بخش آی سی یو وجود ندارد. آکسیجن نیست و از بیرون می‌آوریم.»

نه تنها بیماران، بل پزشکان این بخش نیز از امکانات کم بهداشتی و کم شدن حقوق ماهانه شان شکایت دارند.

محمد منیر، پزشک، گفت: «ما خانواده ما را به خطر انداختیم و خدمت می‌کنیم. از وزارت می‌خواهیم که پنجاه درصد معاش و نوکریوالی ما را کم کرده، دوباره تکمیل بسازند.»

سرطبیب بخش توبرکلوز شفاخانه افغان-جاپان می‌پذیرد که پس از انتقال این بخش از شفاخانه افغان جاپان به شفاخانه انتانی، پزشکان و بیماران توبرکلوز با مشکلات فراوانی رو به رو اند. 

همزمان با این، وزارت صحت عامه می‌گوید که ۱۴۰ تن که به این بیماری مبتلا بودند، در سال روان میلادی جان باخته اند.

جاوید هژیر، سخنگوی وزارت صحت عامه، گفت: «وزارت صحت بخاطر کنترول و مهار تی بی در افغانستان، برنامه‌های آگاهی عامه را به راه بندازیم و خدمات تشخیص و تداوی را به شکل رایگان در ۸۵۲ مرکز فراهم ساختیم.»

 شفاخانه امراض ساری افغان-جاپان که در سال ۲۰۱۴ به همکاری مالی جاپان از بهر درمان بیماران توبرکلوز، ملاریا و ایدز ایجاد شده بود، پس از گسترش ویروس کرونا در کشور ویژه درمان بیماران کووید-نزده شد.